موسسه پژوهشی بین المللی صلح استکهلم در سوئد وزرای امور خارجه ایران و امریکا را به دلیل تلاش های بی دریغ و طولانی مدت و نقش انکار نشدنی آن ها در تاریخ برای دست یابی به توافقنامه هسته ای ایران، کاندیدای صلح نوبل 2016 معرفی کرد.
به گفته رییس این موسسه، دست یابی به توافق هسته ای ایران و گروه 5+1 در طول دو دهه بسیار برجسته و قابل ستایش است.
ظریف یکی از محبوب ترین سیاستمدارارن ایرانیان شده که با سیاستمداران تاریخی چون مصدق مقایسه می شود.علاقه او به ایران و جامعه بین الملل هر دو به یک اندازه در تصمیم گیری هایش تاثیرگذار بوده اند.
در زمانی که جنگ ایران و عراق ماه‌های پایانی خود را سپری می‌کرد و فشارهای بین‌المللی بر ایران به منظور پذیرفتن متن اولیه قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت به اوج رسیده بود، تیم مذاکره‌کننده ایرانی سعی داشت بجای درج مفادی که انتظارات ایران را برآورده نمی‌کرد، بندهایی از طرح اجرایی دبیرکل سازمان ملل متحد(خاویر پرز دکوئیار) را جایگزین کند. نوشتن نامه این درخواست رسمی به ظریف، تنها دیپلمات ایرانی وقت مسلط به زبان انگلیسی در نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد گماشته شد. ظریف نیز با انتخاب کلمات مناسب، توانست نامه موردنظر را تنظیم و در بین کشورهای عضو منتشر کند. این درخواست که با افزودن آن به قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت موافقت شد، به «Tantamount Letter» مشهور شد.
او در کنار حسن روحانی زمانی که رییس شورای عالی امنیت ملی بود، موفق شدند ارسال پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل را در آن زمان متوقف کنند.
پایبندی اش به امور جمهوری اسلامی، توانایی اش در امور دیپلماتیک و آشنایی اش به زبان انگلیسی باعث شد تا به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل در سال 80 معرفی شود.
ظریف اولین وزیر خارجه پس از انقلاب اسلامی است که در مقابل وزیر خارجه امریکا نشست و دیپلماسی لبخند میز مذاکره را برگزید.
هنری کیسینجر، مشاور اسبق امنیت ملی ایالات متحده آمریکا هنگامی که یک نسخه از کتاب دیپلماسی که توسط شخص وی تالیف شده را به ظریف هدیه داد، در صفحه نخست آن نوشت «تقدیم به دشمن قابل احترام، ظریف»
