مدارس روزانه "جامعه تعلیمات اسلامی" عنوان اولین و بزرگترین مدارس دینی در ایران بود که به همت یک روحانی سبزواری در تهران بنیانگذاری شد.
"جامعه تعلیمات اسلامی" عنوان بزرگترین مدارس زنجیره‌ای در ایران بود که کودکان و نوجوانان در آن بر اساس آموزه های دینی و با شیوه‌های نوین، آموزش می‌دیدند.
در عصر پهلوی اول به دنبال نادیده گرفتن موازین دینی در آموزش و پرورش کودکان منتقدان تلاش کردند مدارس و مراکز خصوصی بر اساس آموزه‌های اسلامی در کشور تاسیس کنند اما این امر با دولتی سازی مدارس توسط دولت محقق نشد تا آنکه پس از شهریور 1320 و واگذاری قدرت به فرزند رضاشاه یک روحانی خوش نام به نام شیخ عباسعلی سبزواری ملقب به اسلامی طرح مدرسه اسلامی را به مرحله اجرا گذاشت.
او ابتدا به کمک عده‌ای از نیکوکاران تشکلی فرهنگی به نام "جمعیت پیروان قرآن" تاسیس و کلاس های درس را در منزل خود دایر کرد. در این کلاس‌ها علاوه بر خواندن و نوشتن، علوم دینی، احکام، اخلاق و مقدّمات علوم عربی به دانش آموزان آموزش داده میشد.
در سال 1322 جمعیت پیروان قرآن با تغییر نام به "جامعه تعلیمات اسلامی" با حمایت و تأیید مراجع تقلید و کمک جمعی از خیرین اولین آموزشگاه معارف اسلامی را در تهران تاسیس کرد و 2 سال بعد اولین مدرسه روزانه با نام مدرسه "جعفری" در تهران آغاز به کار کرد. به دنبال استقبال از مدارس دینی در تهران، مدارس اسلامی در دیگر شهرها نیز تاسیس شد به طوری که تا سال 1357 بیش از 200 مدرسه اسلامی در سراسر کشور به تعلیم و تربیت دانش آموزان می‌پرداختند. برخی مدارس زنجیره‌ای اسلامی را یکی از کانون های مهم و تاثیر گذار در تربیت نسل انقلابی مخالف حکومت پهلوی عنوان می‌کنند.
در دو تصویر زیر از کاظم تهرانی از عکاسان قدیم تهران در خیابان دلگشا (درودیان فعلی)، محصلان و معلمان دبستان روزانه شماره 15 جامعه تعلیمات اسلامی را مشاهده می‌کنید. در یکی از عکس ها مرحوم شیخ عباسعلی اسلامی نیز در کنار دانش آموزان دیده میشود.
