طبیعت شگفت انگیز(ادامه سفرنامه خانم مژگان در منطقه شین جیان)

هنوز در هیجان تماشای خلقت زیبای این سرزمین بکر بودیم که این بار خلقت دست انسان از نقطه ای دور توجه ما را به خود جلب کرد.

"غار هزار بودا" جایی در میان کوه ها، نقطه ای دور از هیاهوی شهرها، جایی برای عبادت و راز و نیاز کردن با معبود!

از این غار که "کندوان" را با خانه هایش در دل سنگ ها در ایران به یادم می آورد، این روزها تنها دخمه هایی با نقوشی کمرنگ از هنر بودیسم های هزاران سال پیش باقی مانده است! مردم چین هم مانند ما مردم ایران، افسوس بی مهری افرادی را می خورند که نه تنها این هنر با ارزش را حفظ نکرده اند، بلکه حتی در جاهایی به تخریب آن هم پرداخته اند، به ویژه آن جا که بحث تفاوت های اعتقادی نیز به میان می آید!

البته چینی ها از ما ایرانی ها خوش شانس ترند، چرا که این روزها دولتمردان چین، از این منابع با ارزش هنر و فرهنگ سرزمینشان که اندکی تخریب شده و اندکی وارد کشورهای دیگر شده است، به خوبی حفاظت می کنند!

تا رسیدن به مکان تاریخی بعدی، هنوز یکی دوساعتی باقی مانده بود، در میان راه، تا رسیدن به محل بعد، چندین بار در ایستگاه های بازرسی توقف کردیم. این مسیر که بیشترین اقلیت اویغورها را در خود جای داده است، از نظر امنیتی کاملا تحت کنترل قرار دارد!

ویرانه های معبد بودایی "سوباش" نام محل تاریخی دیگر است که از آن بازدید کردیم!

واژه سوباش در زبان اویغوری به معنی "سرچشمه آب" است. این ویرانه در بیست کیلومتری شمال شرقی کوچا در منطقه اویغور نشین شین جیانگ قرار گرفته است.

برج دیدبانی "قیزیل قاحا"، در دوازده کیلومتری کوچا، مرکز شهرستان آکسو، منطقه خودمختار شین جیانگ واقع شده است. این برج حدود یک کیلومتر دورتر از غار قیزیل قاحا قرار دارد.

واژه قیزیل قاحا به زبان اویغوری "پست قرمز" است. در ژوئن 2001 شورای دولتی، این منطقه را به عنوان میراث فرهنگی معرفی کرد. قیزیل قاحا یک مرکز دفاعی مهم و حیاتی در زمان سلسله های "هان" و "تانگ" به شمار می رفت. از طریق این برج دو هزار ساله در صورت حمله دشمن، با آتش و دود اخطار داده می شد. قیزیل قاحا را چینی ها برج "فنگ سویی" می نامند. روشنایی آتش در شب ((feng و علامت دود در روز (sui) معنا می شود.