نژاد این مردم رابطه تنگاتنگی با شبه قاره هند دارد و موقعیت جغرافیایی این جزیره کاملا گویای این مسئله است .اولین گروه از اقوام سینهالی درهزاره اول قبل از میلاد از شمال هند به این سرزمین راه یافته اند و در سرتاسر آن شروع به زندگی کرده اند اما برخی از دانشمندان انسان شناس بر این عقیده اند که انسان های بدوی و شکارچی از 18000 سال قبل در این سرزمین می زیسته اند. اقوام اصلی و اکثریت در این کشور را سینهالی ها تشکیل می دهند که تقریبا 73 درصد از جمعیت را در بر می گیرند، اقلیت تامیل ها نیزکه 18 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند بیشتر در قسمت شمالی این کشور زندگی می کنند، مسلمانان نیزکه در سریلانکا به نام مور مشهور هستند 9 درصد از جمعیت را در بر می گیرند. دین در این کشور با نژاد ارتباط تنگاتنگی دارد اکثریت سینهالی ها بودائی هستند و به زبان سینها لا صحبت می کنند واکثریت تامیل ها هندو هستند و به زبان تامیلی تکلم می کنند، اقلیتی محدود از مسیحیان نیز دراین کشور حضور دارد. در حقیقت پرچم امروزی سریلانکا نماینده و معرف همین ادیان است قسمت زرد پرچم نماینده بودائی ها، قسمت سبز مسلمانان و قسمت نارنجی تامیل ها هستند ، شیر هم در مرکز نماینده مردم و اللخصوص سینهالی هاست شمشیر در دست شیر نیزنشانه پادشا هی در دوره های گذشته است، جالب است که بدانید این دو نوار سبز و نارنجی بعد ها و به خواست اقلیت های موجود در این کشور به آن اضافه شد. این تنوع نژادی و دینی مسائلی را نیز به همراه داشته که جنگ های طولانی بین سینهالی ها و گروه موسوم به ببرهای تامیل از آن جمله است.
از آنجا که فصول این سرزمین در مجموع دو فصل بارانی و بدون باران (یا بهتر است بگوییم کم باران) را در بر می گیرد پس به طور طبیعی زمانی که بارانی نیست (فصل خشک) مناسب سفر به این سرزمین است، بهترین زمان برای بازدید از مناطق ساحلی غرب و مناطق کوهستانی این جزیره از ماه دسامبر تا ماه مارس و برای بازدید ازمناطق باستانی یعنی قسمت شمال و مرکز و قسمت های شرقی از آپریل تا سپتامبر است.
1 2 3 
