کوه "اِمی" که کوه "داگوانگ مینگ" نیز نامیده می شود، در جنوب استان سی چوان در جنوب غرب چین و در ناحیه گذر حوضه سی چوان به فلات چینگ های - تبت قرار دارد. قله "وانگ فو" (ده هزار بودا) در این منطقه 3099 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این کوه زیبا بهعنوان کوه بودایی سحرآمیز در چین و جهان شهرت دارد و تلفیق کاملی از چشم انداز زیبای طبیعی و تاریخ و فرهنگ دیرینه است.
این کوه در ناحیه ای با مناظر طبیعی مختلف قرار گرفته است و انواع موجودات و گیاهان در آن یافت می شود. با توجه به گرمسیر بودن منطقه، پوشش جنگلی آن به 87 درصد می رسد. در این کوه در مجموع 3200 نوع گیاه از 242 خانواده گیاه رده بالا دیده می شود که یک دهم میزان کل گیاهان چین را شامل می شود. در میان آن یک صد نوع گیاه منحصر به این کوه هستند. به علاوه در این کوه بسیاری حیوانات کمیاب و نادر زیست می کنند و در کل 2300 نوع گونه حیوان در منطقه مورد شناسایی قرار گرفته است. این ناحیه برای تحقیقات بیولوژیک در جهان حائز اهمیت فراوانی است.
مجسمه بودای سنگی "له شان" در قله "سی لوان" در شرق کوه قرار دارد. ساخت این اثر در سال 713 میلادی و در آغاز دوران سلسله تانگ شروع شد و ساخت آن در طول 90 سال انجام گرفت. این مجسمه در کنار کوه و روبروی رود کنده کاری شده و بزرگترین مجسمه سنگی بودا در جهان است. با توجه به پیکر بزرگ این مجسمه، می گویند: "کوه یک بودای سنگی است و بودا یک کوه است."
بودای بزرگ به نام مایتریا رو به سمت غرب ساخته شد و ارتفاع آن 71 متر است. حکاکی آن دقیق و خطوط آن بسیار موزون و همچنین نسبت اندام رعایت شده و بسیار پرابهت و باعظمت به نظر می رسد و نمایانگر هنر و صنعت عالی سلسله تانگ است. در دو طرف جنوب و شمال این بودای سنگی 90 جایگاه برای مجسمه های سنگی دیگر که همگی در دوران سلسله تانگ ساخته شده است، دیده می شود.
