پایگاه های جاسوسی آمریکا در شمال ایران + تصاویر

او گفت: «ما ۲۴ ساعت در روز و هفت روز هفته کار می‌کردیم. من و حدود ۲۰ نفر دیگر به نوبت شیفت عوض می‌کردیم. اگر قرار بود اتفاقی رخ دهد، مثلا موشکی پرتاب شود، ما آماده بودیم و تمام سیگنال‌ها و داده‌ها را ضبط می‌کردیم تا بتوانیم بعدا آن را تجزیه و تحلیل کنیم.»

مک‌کیب همچنین می‌گوید: «ما همیشه یک کارت شناسایی حمل می‌کردیم که نشان می‌داد برای شاه کار می‌کنیم. پلاک خودروهای ما پلاک رسمی دولت ایران بود.»

زندگی در کنار دریای خزر و صرف «غذای لذیذ ایرانی» که به گفته وی، توسط مردم محلی برای آمریکایی‌ها آماده می‌شد، خاطرات خوشی از بهشهر برای این سرمایه‌دار آمریکایی برجای گذاشته است.

اما به نظر می‌رسد که ماموریت او در کبکان و زندگی در ارتفاعات دورافتاده و سرد خراسان ماموریت دشوارتری بوده باشد.

آقای مک‌کیب می‌گوید که سایت کبکان کوچک‌تر از پایگاه بهشهر بود