دو فیلم ایرانی در فهرست بهترین فیلم‌های 5 سال اخیر شد

یک منتقد گاردین در مقاله‌ای که روز سه نشبه 6 ژانویه در سایت این نشریه منتشر شده از «جدایی نادر و سیمین» به عنوان یکی از بهترین فیلم های نیم دهه اخیر نام برد.

به گزارش گاردین، برد شاو منتقد شناخته شده بریتانیایی فاصله 2010 تاکنون را سال بهترین فیلم هایی دانست که در آنها بازیگران بیشتر از همیشه مورد توجه واقع شدند و در عین حال فیلم هایی ساخته شدند که ساخت شان به مدد پرده سبز میسر شد.

در واقع به گفته وی، این نیم دهه سال های اوج ابر قهرمان ها و فیلم های فانتزی و علمی تخیلی بود که شکل گرفتن آنها به کمک تکنولوژی پرده سبز و جلوه های ویژه پدید آمده است.

وی می نویسد با وجود این که تا همین اواخر چنین امکانی وجود نداشت و تنها چند ابرقهرمان شناخته شده موجود بودند اما اکنون پیشرفت تکنولوژی امکان جان یافتن یک دوجین از ابرقهرمان های مارول را ممکن ساخته است.

این منتقد افزود:در 5سال اخیر ما شاهد خلق ژانرهای جدید هم بوده ایم و فیلم هایی برای نوجوانان که با اقتباس از مجموعه های چند جلدی کتاب ها ساخته شده اند توجه زیادی را به خود جلب کرده اند.

«شاو» گفت: این فیلم ها ارایه کننده اعتماد به نفس و خودباوری و وفاداری و هوش هستند. و در عین حال نویسندگان این کتاب ها با مخاطبان جوانشان از طریق شبکه های اجتماعی ارتباط بر قرار می کنند و استودیوهای فیلمسازی نیز دنبال ساخت این کتاب ها می روند و با مخاطباناشن در جنشواره هایی چون کمیک کان روبه رو می شوند. «هری پاتر»، «بازی های گرسنگی»، «گرگ و میش»، «واگرا» و «ماز گرد» (ماز رانر) نمونه های خوبی از این فیلم ها هستند؛ فیلم هایی با قهرمانان پسر و دختر باهوش، و در عین حال رمانتیک.

این منتقد از شایلن وودلی که در فیلم «گذشتگان» جورج کلونی در نقش دختر او ظاهر شد یاد می کند و می گوید این بازیگر جوان به زودی توانست به ستاره دو فیلم «تقصیر ستارگان ما» و «واگرا» بدل شود. او قهرمان زن نوجوان این نسل است؛ باهوش، کنجکاو، و در عین حال غیرسکسی. تنها و مسئولیت پذیر.

این منتقد پس از این مقدمه اسامی 50 فیلم برتر نیم دهه دوم هزاره را ذکر کرده و در آنها از فیلم هایی چون «داستان اسباب بازی ها 3» به کارگردانی لی آنکریچ، «خدمتکار» به کارگردانی سباستین سیلوا، «نمایشگاه» به کارگردانی جونا هوگ، «عمو بونمی که می تواند زندگی های گذشته اش را فرابخواند» به کارگردانی آپیچادپانگ ویراستاکول، «پادشاهی حیوانات» به کارگردانی دیوید میچود، «چطور این تابستان را تمام کردم» به کارگردانی آلکسی پوپوگربسکی، «درخت زندگی» ترنس مالیک، «فهرست کشتن» بن ویتلی، «شعر» به کارگردانی لی چانگ-دونگ، «آرتیست» ساخته میشل هازاناویسیوس، «عشق» میشل هانکه، «لویاتان» آندری زویاگینتسف و «روزی روزگاری در آناتولی» ساخته نوری بیلگه جیلان نام می برد.

در فهرست او 2 فیلم از ایران هم جا دارد یکی «جدایی» ساخته اصغر فرهادی که این منتقد درباره آن نوشته است: با این درام ایرانی، اصغر فرهادی خودش را به عنوان یک نویسنده در سنت آنتونیونی و میشل هانکه تثبیت کرد و فیلم او نیز بسیار شبیه آثار کلاسیک است. وقتی این زوج ناشاد فرو می پاشند، به نوعی جامعه ای که آنها از آن می آیند نیز تفسیر می شود.

دیگری فیلم «تد» ساخته ست مک فارلین، «زیبایی بزرگ» ساخته پائولو سورنتینو ؛ «تنها خدا می بخشد» ساخته نیکلاس ویندینگ رفن، «یاسمین آبی» ساخته وودی آلن، «آبی گرم ترین رنگ است» ساخته عبدالطیف کشیش، «جانگوی از بند رها شده» ساخته کوئنتین تارانتینو، «یخ زده» ساخته کریس باک و جنیفر لی، «12 سال بردگی» ساخته استیو مک کویین، «درون لوین دیویس» ساخته برادران کوئن و «هتل بزرگ بوداپست» ساخته وس اندرسون و «زمستان نارضایتی» ساخته ابراهیم البتوت دیگر فیلم های منتخب این منتقد از پنج سال اول دهه هستند.