به گزارش از سایت ایران با نقل از وبلاگ مهراب قاسم خانی، اولين بار سال ٧٩ بود كه ديدمش. سر يه كارى براى گروه كودك شبكه جام جم. قرار بود من و شقايق يكى دو نفر ديگه بنويسيمش. كار خيلى خوبى نبود ولى عوضش ما تبديل شديم به دو تا دوست خوب. اواخر سريال پاورچين بود كه فكر كرديم حالا كه دوستاى خوبى هستيم چرا زن و شوهر خوبى نشيم؟ و شديم. فكر خوبى هم بود. من كه خيلى راضيم. بعد از ده سال ازدواج راضى ترم هستم. به نظرم اوج خوشبختيه كه كنار كسى زندگى كنى كه علاوه بر اين كه دوسش دارى بهترين دوست و همكارت هم باشه
