پس از حوادث خشونت بار لهاسا رسانه هاي چين همراه با تصاوير و فيلم ها و تحليل هايي از تبت شناسان چيني چهره نسبتاً روشني از تاريخ تبت، ادعاهاي دالايي لاما و طرفدارانش و واقعايت گذشته و حال اين منطقه خودمختار چين ارايه دادند. با اين تفاوت نسبت به رسانه هاي خارجي که تصاوير و فيلم هاي آنها واقعاً از تبت بود و نه مانند «رسانه هاي آزاد» که عکس هايي از هند و نپال و برمه و پشت صحنه يک فيلم سينمايي که چند سال پيش توليد شده بود و يا بريده هايي از عکس هاي واقعي را که نيمي از واقعيت را به نفع ادعاي آنان مي پوشاند، به مردم خود نشان مي دادند.
بديهي است که رقابت سياسي، اقتصادي، فرهنگي و ... بين کشورها طبيعي است؛ اما با اين شيوه رفتار «رسانه هاي آزاد» اين پرسش ها در ذهن مردم مطرح مي شود که در عصر رسانه اي به سرعت اينترنت و زماني که مردم زيادي از کره زمين به زبان هاي مختلفي مسلط هستند، اين رسانه ها در واقع قصد فريب چه کساني را دارند؟ وقتي اين فريب ها در راستاي خيرخواهانه براي مردم کشورها خودشان و کشورهاي ديگر نيست، هدف نهايي آنها از اين تبليغات نادرست چيست؟ آيا تنها وظيفه «رسانه هاي آزاد» به ساختن «دشمن هاي جديد» و آماده سازي مردم خودشان براي مبارزه با اين «دشمن هاي جديد» محدود است؟
1 2 3 4 5 6 7 
