کارنامه دولت چين در سال 2008

عدد هشت براي چينيان نمادي از خوش يمني است و از همين رو بود که المپيکي که آرزوي برگزاري اش در چين را صد سال پيش يک نويسنده اين کشور در دل هم ميهنانش کاشته بود، طبق برنامه در ساعت هشت شب روز هشتم ماه هشتم سال دوهزار و هشت آغاز کردند.

شکوه آيين هاي گشايش و پاياني اين المپيک و المپيک معلولان که پس از آن برگزار شد، در طول تاريخ بي سابقه بود و به دلايل متعدد اميد تکرار آن وجود ندارد.

بديهي است که برگزاري المپيک با آن شکوه و عظمت در يک کشور در حال رشد، کاري يک شبه نبود. چين انجام برخي از کارهاي مقدماتي آن را از سال ها پيش آغاز کرده بود. يعني تنها حدود بيست و اندي سال پس از آغاز سياست اصلاحات و درهاي باز. تنها چند سال پس از آن که رسانه هاي غربي و حتي مرددهاي داخلي، به دليل تحولات در شوروي و فروپاشي آن احتمال بازنگري دولت چين در اجراي اين سياست و بازگشت به مسير قبلي را زمزمه مي کردند. اما دولت چين با پذيرش اين ديدگاه اصولي که بخشي از آرمانشهر نظريه هاي فلسفي و سياسي در «رکود به علت خوشبختي» است و هنوز هيچ جامعه اي براي چنين «رکودي» آماده نشده و از طرفي هيچ رکودي، بقاي ابدمدت خوشبختي جوامع را نيز تضمين نمي کند و حتي پس از رسيدن به آن بايد براي حفظش مبارزه کرد و کوشيد، عزم خود را براي ادامه راه اصلاحات و درهاي باز و حل مشکلات موجود يا پيش رو «در جريان» آن به مردم کشور و جامعه جهاني نشان داد.

اما سال دوهزار و هشت که به زودي به پايان مي رسد براي چين از آغاز تا پايان سالي دشوار براي دولت و مردم چين بود. اين سال در حالي آغاز شد که بخش بزرگي از جنوب کشور که در مجموع آب و هوايي معتدل و گرم دارد، در محاصره برف و کولاک و يخبندان بسيار شديدي قرار گرفت و دماي هوا تا بيست درجه زير صفر سقوط کرد به طوري که بسياري از راه هاي منطقه مخصوصاً راه هاي کوهستاني بسته شد، نيروگاه هاي توليد برق به دليل نرسيدن زغال سنگ از کار افتاد، ذخيره غذايي شهرها با خطر تمام شدن رو به رو شد و زندگي عادي مردم به شدت مختل شد. مقدار زيادي از زمان عظيم ترين پديده امروزه مهاجرت انسان، يعني بازگشت کارکنان و کارمندان چيني از شهرهاي محل کار خود به زادگاهشان در تعطيلات يک هفته اي عيد بهار چيني، آغاز سال نو به تقويم کشاورزي، در سالن هاي انتظار فرودگاه ها و ايستگاه هاي راه آهن گذشت و بسياري ديگر از مردم نيز از همان ابتدا از ديدار سال نوي چيني در اين سال منصرف شدند.

اما دولت چين که رهبران طراز اول آن شخصا با حضور در ايستگاه هاي راه آهن، سالن انتظار فرودگاه ها، امور مهم و حياتي مثل انتقال زغال سنگ، سوخت اصلي نيروگاه هاي برق جنوب کشور را هدايت مي کردند، نيروهاي ارتش کشور را به ياري مردم فراخواند. نيروهاي عمدتاً نوجوان و جوان رسانه هاي کشور که گزارش هاي زنده و مستقيمي از مناطق دچار به اين بلاي طبيعي تهيه مي کردند، تلاش و حماسه سازي نيروهاي ارتش را به نمايش مي گذاشتند. تعهد شخصي رييس جمهور، نخست وزير و ديگر اعضاي طراز اول جمهوري خلق چين موجب همياري خيل عظيمي از چينيان براي کمک به آسيب ديدگان و آفريدن حماسه انسان دوستانه و اتحادي ديگر شد. بالمآل زمستان رفت و روسياهي به زغال ماند.