با خاطرات استاد

روز دوازدهم ژانویه سال 2009 با پشتیبانی دانشگاه یون نان و دانشگاه تهران، موسسه کنفوسیوس در ایران در دانشگاه تهران تاسیس شد. از آن زمان تعدادی از اساتید چینی از سوی دانشگاه یون نان برای تدریس به تهران اعزام شدند.

"جو هویی" سومین استاد چینی در موسسه کنفوسیوس بود که از ماه مه سال 2009 تا اگوست 2010 در دانشکده زبان های خارجی دانشگاه تهران به تدریس زبان چینی پرداخت. دانشجویان کلاس وی، زبان چینی را به عنوان زبان دوم خود برای یادگیری انتخاب کرده بودند. وی همچنین شاگردانی داشت که به طور آزاد در موسسه کنفوسیوس برای یادگیری زبان چینی ثبت نام کرده بودند.

استاد جو هویی، هم اکنون در دانشگده تبادلات بین المللی دانشگاه یون نان به تدریس زبان چینی می پردازد. وی همواره به آموزش این زبان به دانشجویان خارجی پرداخته و در این زمینه بسیار با تجربه است. به گفته وی، بیشتر زبان آموزان از کشورهایی مانند کره و ژاپن بوده اند و پیش از سفرش به ایران تجربه آموزش به دانشجویان از کشورهای خاورمیانه را نداشته است. تا این که براساس نیاز دانشگاه یون نان، وی برای تدریس به ایران اعزام شد.

در گفت و گویی که این استاد با رادیو بین المللی چین داشت، به این نتیجه رسیدیم که وی بسیار از سفر به ایران خرسند است و در طول مدت کوتاهی که بیش از یک سال و سه ماه به طول نینجامید به دستاوردهای بسیار رسید.

یکی از لازمه های آموزش یک زبان غیر از زبان مادری، علاقه و تلاش است. آن طور که از گفته های استاد جو هویی متوجه شدیم، زبان آموزان ایرانی در کلاس درس او، در مقایسه با دیگر زبان آموزان از کشورهای ژاپن و کره جنوبی بسیار فعال تر و علاقه مندتر بودند. با این که آن ها اطلاعاتی درباره آواهای زبان چینی نداشتند و برخی ویژگی های آواهای زبان چینی برای ایرانی ها بسیار غریب بود، با این وجود آن ها در تلفظ هیچ مشکلی نداشتند.

اما یک نکته بسیار جالب است، این که زبان آموزان ترک زبان با توجه به لهجه و نزدیکی تلفظ کلماتشان به زبان چینی خیلی بهتر می توانند به این زبان صحبت کنند. این نکته را نیز تجربه اساتید چینی ثابت می کند.

صبوری و حوصله یک آموزگار اصل مهم دیگر در آموزش زبان است. نکته ای مهم که استاد جو هویی نیز در گفته هایش به آن اشاره داشت. به قول این استاد، به هرحال، به علت تفاوت فرهنگی بسیار و عادات گفتاری نباید این انتظار را داشت که یک دانشجو سرعت یادگیری بسیار بالا داشته باشد. بلکه این وظیفه استاد است که با حوصله به تدریس بپردازد. آن وقت است که احساس می کند دانشجویانش به خوبی با اصول خط و زبان چینی آشنا شده و

می توانند به راحتی بنویسند و بخوانند و حتی به خوبی چینی ها صحبت کنند.

یادگیری یک زبان نیاز به تمرین بسیار دارد. اما چگونگی تمرین بسیار مهم است و باید نتیجه داشته باشد. در این باره اساتید چینی که تجربه آموزش در ایران را دارند به روش های خاص خود دست یافته اند. به طور مثال استاد جو هویی در یادگیری زبان چینی در ایران، به این نکته رسید که مردم ایران بسیار به فرهنگ خود علاقه مندند و به آن احترام می گذارند، بنابراین به عنوان استاد توانست از این طریق وارد شده و راه آموزش زبان را بیابد. وی برای کار خود مثالی شیرین زد. این که، ایرانی ها در توصیف شهر اصفهان همواره می گویند، اصفهان نصف جهان! اگر این جمله به زبان چینی ترجمه شود، جمله ای می شود با آواهای بلند و کوتاه که برای تمرین بسیار مناسب است. به این ترتیب یک زبان آموز ایرانی بسیار مشتاق خواهد بود که جملاتی از این دست را تمرین کرده و بیاموزد.

به هرحال با توجه به محدودیت های زندگی اجتماعی در ایران، اساتید گاهی برای تدریس با مشکلاتی رو به رو می شوند که نیروی محرکه آن ها را تا حدی کاهش می دهد. اما آن ها همواره تلاش کرده و با خلاقیت، روش های دیگر ابداع می کنند.

استاد چیو شیویه چین دیگر استاد اعزامی به کشور ایران است که در سال های گذشته در موسسه کنفوسیوس دانشگاه تهران به تدریس زبان چینی پرداخت. او نیز برای آموزش زبان چینی روشی ابداع کرد.

یکی از عادت های مردم جهان فعالیت های عمومی در اماکن عمومی است که سبب ارتباط بیشتر مردم با یکدیگر می شود. به طور مثال آوازخوانی یا رقصیدن در پارک ها و اماکن عمومی یکی از این روش هاست. اما چنین عادتی در کشور ایران وجود ندارد و همین نکته ای است که یک استاد چینی در ایران هنگام تدریس باید در نظر داشته باشد. با توجه به همین محدودیت استاد چیو، راهی دیگر می یابد. وی با بهره گیری از ورزش "وو شو" با شاگردان خود ارتباط برقرار می کند. این استاد با معرفی ورزش "تای جی جوان" به شاگردانش به یک روش آموزشی بسیارمفید دست پیدا می کند. و به این ترتیب آن چه که در کشورش یک علاقه شخصی محسوب می شد، در ایران به یک روش آموزشی تبدیل می شود.

باری، با صبوری ها و خلاقیت های استاد و شوق و ذوق شاگردان، ارتباط ها عمیق تر شده، کیفیت آموزش بالاتر رفته و یادگیری زبان آموزان نیز سرعت می گیرد. تجربه ای که این اساتید چینی نیز از آن به خوشی یاد می کنند.

به عنوان نمونه، یکی از شاگردان شاغل استاد جو هویی که در شرایطی سخت در کلاس های آزاد وی شرکت می کرد. تلاش او که در مسابقات دو ماراتن مراکش نیز به قهرمانی رسیده بود، خاطراتی فراموش نشدنی برای استاد رقم زد، به نحوی که حالا پس از سه سال با افتخار از او به عنوان شاگردی نمونه یاد می کند. وی نزدیک بودن خود را به او یک شانس می داند و تلاش این زبان آموز ورزشکار را نیز عاملی می داند برای او که توانست در دانشگاه عالی تربیت بدنی پکن بورسیه شود.

همواره از آن ها که زبانی به غیر از زبان مادری خود آموخته اند، این جمله را شنیده ایم که با یادگیری هر زبان بیگانه، یک بار دیگر متولد می شویم. این ادعای زبان آموزان را وقتی بیشتر درک می کنیم که خود تجربه و شانس زبان آموزی را داشته باشیم. با شنیدن سخنان این اساتید چینی نیز می توان این جمله را به اثبات رساند، هنگامی که از اشتیاق زبان آموزان

می گفتند. شاگردانی که برای یادگیری زبان، حتی اقدام به آموزش یک هنر و یا ورزش دیگر کردند و به این ترتیب دنیایی دیگر از زاویه ای دیگر برای خود پدید آوردند.