آداب و رسوم شین‌جیانگ

منطقه خودمختار شین‌جیانگ چین در عمق قاره اوراسیا در مسیر جاده ابریشم باستانی، توقفگاه همیشگی کاروان‌ها و تقاطع اقتصادی و فرهنگی شرق و غرب به شمار می‌رفت.

این ویژگی‌های درخشان در منطقه خودمختار شین‌جیانگ چین در زمان باستان، شین‌جیانگ معاصر چند قومیتی و چند فرهنگی با ملیت‌ها و آداب و رسوم گوناگون و متنوع را خلق کرده است.

شین‌جیانگ منطقه‌ای پر از رقص و آواز

منطقه خودمختار شین‌جیانگ چین معروف به دریای رقص و آواز است و به خاطر سبک‌های منحصر به فرد رقص و آوازی که دارد، نوعی حال و هوای غربی نیز در آن موج می‌زند.

ملیت‌های منطقه شین‌جیانگ در طول تاریخ این منطقه، سبک‌های گوناگون رقص و آواز را خلق کرده‌اند و این نوع رقص و آواز به خاطر رفت و آمد کاروان‌های جاده ابریشم باستان، به دیگر مناطق چین و سراسر دنیا منتقل شده و قسمتی از گنیجنه فرهنگی ملت چین شناخته می‌شود. برای نمونه، در قرن دوم پیش از میلاد، رقص و آواز «خُتن» از منطقه امروزی شین‌جیانگ به عمق خاک اصلی چین معرفی و منتقل شد.

انواع موسیقی دلنشین و رقص زیبای شین‌جیانگ بیانگر آداب و رسوم اقلیت‌های مرزنشین این منطقه است و هر قومیت شین‌جیانگ نیز دارای سبک منحصر به فرد موسیقی و رقص خود است.

از آهنگ‌های مطرح قومیت‌های مختلف شین‌جیانگ می‌توان به «عالم خان» و « دختر شهرک داوان» قوم اویغور، «ماهیره» قوم قزاق و «روسریتو باز کنم» قوم ازبک، اشاره کرد.

رقص و آواز قوم اویغور در میان اقوام شین‌جیانگ از شهرت بیشتری برخوردار است. ماه نوامبر سال 2015، سبک موسیقی « دوازده مقام» در فهرست آثار فرهنگی و معنوی سازمان یونوسکو ثبت شده است.

از میان سازهای منحصر به فرد شین‌جیانگ می‌توان به دوتار، تنبور، سنتور، رواق، طبل، شاپایه و قیچک که متعلق به قوم اویغور هستند، و دومبرا، کوموز و میزغا که سازهای منحصر به فرد قوم قزاق شین‌جیانگ هستند، اشاره کرد.

قوم قزاق خود را اینگونه معرفی می‌کند: اسب و آهنگ، دو بال قو قزاق است. تقریبا هر کدام از قزاق‌ها در آوازخوانی مهارت دارند. آن‌ها معمولا به طور بداهه با همراهی ساز دومبرا آواز می‌خوانند. قزاق‌ها همچنین خوانندگان حرفه‌ای موسوم به «عریکن» دارند که اشعار و افسانه‌های ملیت خود را به یاد دارند و می سرایند.

تاجیک‌های شین‌جیانگ که در فلات پامیر زندگی می‌کنند، ملیتی سختگوش و شجاع و معروف به نام «شاهین فلات» هستند. حرکات رقص آنها از حرکات شاهین الهام گرفته شده و از میان سازهای آنها نیز نوعی نی وجود دارد که با استخوان شاهین درست می شود و به نام «نی شاهین» معروف است. این نوع نی کوتاه که با استخوان بال‌های شاهین درست می شود، از نوعی صدای تیز برخوردار است.

شین‌جیانگ دریای رقص و آواز است. هر کدام از اقوام این منطقه از جمله «هوی»، مغول، «شی بو» و قرقیز از سبک رقص و آواز مخصوص به خود برخوردار است. سبک‌های رقص و آواز شین‌جیانگ بخش مهمی از فرهنگ درخشان کشور چین به شمار می‌رود. امروزه در چین نیز فرهنگ آن کشور با فرهنگ‌های دیگر دنیا آمیخته شده و توسعه می‌یابد.

وزارت فرهنگ چین، دولت محلی منطقه خودمختار شین‌جیانگ و دفتر مطبوعات شورای دولتی چین نیز به منظور تبلیغ شین‌جیانگ و افزایش تبادلات فرهنگی این منطقه با دیگر مناطق دنیا و رونق فرهنگ آن، در سال 2007 آغاز به برگزاری جشنواره بین‌المللی رقص کردند.

به منظور الهام‌ از دیگر فرهنگ‌های دنیا، تبلیغ رقص‌های ملیت‌های مختلف چین و کمک به خلق رقص‌های بیشتر که از لحاظ محتوی و هنر از کیفیت مرغوبی برخوردار بوده و مورد پسند مردم قرار دارد، برگزاری ادواری جشنواره بین‌المللی رقص شین‌جیانگ باید به عنوان رویداد مهمی مد نظر قرار گیرد.

شین‌جیانگ سعی دارد تا جشنواره فوق را به رویداد عمومی درجه یک جهان تبدیل کند تا روحیه و جدابیت‌های ملیت‌های مختلف چین و تمدن و محیط هماهنگ این کشور را نشان دهد.