" من می خواهم با دوربین خود داستان مادرم را ثبت کنم به همین دلیل رشته کارگردانی را انتخاب کردم. در این صورت می توانم این داستان را به فرزندانم انتقال دهم." رزا دختری قزاقی که اکنون سال سوم رشته کارگردانی دانشگاه قلیم پکن است.
مادر رزا در شهرستان بورچین در شمال استان خودمختار شین جیانگ زندگی می کند و اسم او لیدا پیربا است. این زن قزاق در محله شان بسیار معروف است. رزا هر بار داستان مادر خود را بیان می کند احساس افتخار و شادی می کند.
لیدا پیربا در یک خانواده دامدار معمولی به دنیا آمد و در بچگی والدین اواز دنیا رفتند.در سال 1998، به علت اصلاحات موسسات دولتی، او ناچار بیکار ماند. در این مدت، شوهر او به علت بیماری سخت از دنیا رفت و مادربزرگ سالخورده، بچه های کوچک، خواهران و برادارن بی اتکا را برای لیدا پیربا ماند. با وجود مشکلات پیوسته در زندگی، لیدا هنوز اعتماد به زندگی دارد. از آن موقع، او در مرکز شهرستان بورچین به عنوان دست فروش کار می کند. رزا، دختر لیدا پیربا به یاد آن زمان افتاد: " یادم است که در آن موقع سن من بالا نبود و مادرم قبل از سپیده بلند می شد و به مرکز شهرستان می رفت. ظهر به خانه بر می گشت و برای تمام اعضای خانواده ناهار می پخت و پس از آن دوباره با عجله بیرون می رفت. در آن سال ها، برای به دست آوردن پول بیشتر، مادرم تا حد ممکن انواع دستفروشی ها را امتحان کرد."
مدتی بعد، تجارت لیدا کم کم بهتر شد و او با سپرده خود یک دکان کوچک راه اندازی کرد. در اوقات خلوت دکان، وی قلمی بر می داشت و نقاشی می کشید. روزی لیدا به فکری افتاد که می تواند دومبیرا ساز سنتی قوم قزاقی را در فرش گلدوزی کند که بدون شک قشنگ نشان می دهد. سپس او دو ساز دومبیرا روی هم قرار گرفته را روی کاغذ نقاشی کشید. یک مشتری وارد دکان لیدا شده و به این نقاشی نگاه کرد و ستایش کرد:" بسیار زیبا است . در صورتی که این طرح در فرش گلدوزی شود، عالی می شه!" حرف های این مشتری لیدا را بیش از حد خوشحال کرد. او این نقاشی را به معلم نقاشی در محل نشان داد و مورد تقدیر همگان قرار گرفت. با کمک های تخصصی منطقه آلتای استان شین جیانگ، لیدا با این طرح حق انحصاری را به دست آورد. از آن به بعد، او با ابتکار خود، الهام های خاصی را عملی می کرد و به طور کلی پنج حق انحصاری را کسب کرد. علاوه بر این، او نیز با اسم خود " لیدا پیربا" نماد بازرگانی ثبت کرد.
پس از آن، تجارت لیدا روز به روز رونق گرفت و در سال 2010، با پشتیبانی کمیسیون زنان شهرستان بورچین، لیدا در منطقه تیان شان شهر ارومچی مرکز استان شین جیانگ یک فروشگاه انحصاری تاسیس کرد و محصولات خود را به داخل و خارج از استان شین جیانگ و کشورهای آسیای مرکزی مانند قزاقستان می فروشد. میانگین درآمد سالانه او به بیش از 100 هزار یوان می رسد. در ماه سپتامبر سال 2012، در بورچین شرکت با مسوولیت محدود محصولات هنر دستی لیدا پیربا را تاسیس کرد و اکنون 32 کارگر در این شرکت کار می کنند و بیش از 60 نوع محصول هنری با ویژگی محلی تولید می کنند. هر سال، بیش از 180 هزار عدد محصول هنری به فروش می رسد و درآمد سالانه به بیش از 300 هزار یوان می رسد.
با اشاره به رونق تجارت خود، لیدا حس می کند که باید بیشتر به جامعه وفا کند. از سال 2002، لیدا شروع به کمک به دانش آموزان فقیر کرده و در همان سال او بیش از 50 هزار یوان اعانه داد. از آن پس، راه مهربانی او ادامه یافته است. رزا به خبرنگاران گفت:" در بچگی اصلا متوجه نشد که چرا مادرم همیشه پیش بچه های دیگران می ماند. مادر کارهای خیلی زیاد داشت و در اوقات تفریح کم پیش من می ماند. روزی من با عصبانیت از او پرسیدم که چرا با بچه های دیگر آنقدر مهربان هستید؟ شما مادر من هستید!" جواب لیدا اثرات عمیقی بر زندگی دختر خود گذاشته است:" عزیزم، شما مادر دارید و هر وقت نیاز دارید و می خواهید می توانید مامان را صدا کنید. ولی آن بچه ها نمی توانند در سختی و نیاز مامان را صدا کنند. چرا نمی توانید مقداری از عشق مادرانه خود را به آن ها بدهید؟ در این صورت، شما برادران و خواهر زیادی دارید." رزا گفت:" در آن زمان حرف های مادر را نفهمیدم ولی از مادر یک دفترچه را گرفت که هر روز باید خوبی های انجام شده را یادداشت کنم. هر روز به دیگران کمک می کردم و پس از تایید مادر، هدیه می گرفتم. در زمان بچگی، تنها برای کسب هدیه ها به دیگران کمک می کردم ولی پس از بزرگ شدن، منظور درونی مادر را متوجه شدم و بسیار از او تشکر می کنم.
اکنون زندگی لیدا خیلی بهتر شده ولی او هنوز تلاش می کند مهارت دیگری یاد بگیرد. در پایان مصاحبه، لیدا گریان به خبرنگاران گفت:" در کودکی، والدین را از دست دادم و در شرایط نامطلوب زندگی کردم. اکنون همه چیز بهبود یافته و من قوی هستم. امیدوارم تا روزی که می توانم، به بچه های دیگر کمک کنم تا آنان عشق و دوستی را احساس کنند. این آرزوی من است."
