پزشک قهرمان منطقه روستایی شین جیان

در زبان قزاق، بایرلوک به معنای پر ، وافر از چیزی ست، به عبارت دیگر هر آنچه نیاز هست در آن یافت می شود.اگر چه عشایری که در کوه های بایرلوک چوپانی می کنند ، این کوه واقع شده در مرز قزاقزستان و شین چیان منطقه خودمختار اویغور است. این منطقه دچار امکانات پایین بوده همیشه با مشکل کمبود پزشک مواجه بوده است و همیشه با مساله کمبود پزشک دست و پنچه نرم کرده است.

می لیان می گوید: بایر لوک به من احتیاج دارد، پزشکی که 20 سال است در این منطقه به کار پرداخته است.این زن 47 ساله بدلیل کارهای فوق العاده و بی نقص اش در دو دهه گذشته در کارش ارتقا پیدا کرده و به عنوان قایم مقام بیمارستان شین چیان در نزدیکی یومین انتخاب شده است.

اگر چه او هرگز بیماران خود در کوه ها را فراموش نمی کند و دوست دارد به طور مداوم به آن ها سر بزند. " من یک پزشک هستم و وظیفه من نجات جان انسان هاست، این موضوع هرگز تغییر نخواهد کرد" او با تاکید زیادی این جملات را می گوید.

مادر و پدر می در سال 1962 در بخش 9 کشاورزی از شین جیان به بایر لوک آمدند و او در سال 1967 به دنیا آمد. هنگامی که او به دنیا آمد به دلیل کمبود امکانات پزشکی و محیط ناآرام، برادر 3 ساله می لی از بیماری سرخک از دنیا رفت. آنها سعی داشتند او را هر چه سریع تر به پزشک برسانند و جان او را نجات دهند ولی او آخرین نفس هایش را در راه بیمارستان که 50 کیلو متر با خانه آن ها فاصله داشت کشید.

بچه های زیادی بدلیل کمبود امکانات پزشکی در آن منطقه جان خود را از دست دادند. تمام این حوادث باعث شد تا می لی تصمیم جدی برای پزشک شدن بگیرد.

در نهایت اراده و کمبود امکانات او کتاب های پزشکی مطالعه کرد و در رشته د اروهای سنتی پین ثبت نام کرد. او بسیار مصمم بود تا این کار را انجام دهد.

می لی می گوید: "اگر بخواهم روراست باشم انگیزه های خود محورانه ای نیز داشتم." حجم کار تولید و ساخت هم برای زنان و هم برای مردان سنگین بود.من فکر کردم درس خواندن بسیار آسان تر است.

او بعد از اینکه همه وقت آزاد خود را صرف مطالعه و یادگیری علم پزشکی کرد، در سال 1987 به عنوان پرستار در یک کلینیک مشغول به کار شد.

در ابتدا به سیزدهمین شرکت رژیم محلی معرفی شد.28 خانوار در این منطقه زندگی کردند.

ان ها در آن زمان بیشتر از اسب برای حمل و نقل استفاده می کردند زیرا وضعیت جاده ها بسیار نابسامان بود. هر گاه کسی مریض می شد می لی برای ملاقات او مجبور بود ساعت ها در کوهستان است سواری کند.

می لی می گوید: "من در اسب سواری ماهر نبودم و گاهی از پشت اسب می افتادم.ولی هیچ گاه از کار دست بر نداشتم چون می دانستم مریض منتظر من است."سخت کوشی می لی در کار باعث شد او به شهرت خوبی در میان محلی ها و کارگران برسد. او از چنان شهرتی برخوردار شده بود که تمامی متطقه او را می شناختند زیرا او فردی مصمم و کاری بود و هر کاری از دستش بر می آمد برای بیماران انجام می داد.

در 20 سال گذشته می لی چندین هزار بیمار را مداوا کرده و هر گاه آن ها از موقعیت مالی خوبی برخوردار نبودند به آن ها پول غرض می داد.

همسایه می لی، ون شو می گوید:" من عادت کردم شب ها در خانه او را می زدند و از او می خواستند مریضی را ببیند." حتی با وجود هوای بد و دور بودن راه او همیشه آماده رفتن می شد. او فقط به بیمار و شرایط سخت او فکر می کند و خود را فراموش می کند. نجات جان بیماران برای او از همه چیز مهم تر است.

حال که او قایم مقام بیمارستان است، دیگر نیازی ندارد برای دیدن مریض اسب سواری کند ولی مشکلات جدیدی بوجود آمده است.

" ما تجهیزات مدرن در بیمارستان داریم ولی پزشکان قادر به استفاده از آن ها نیستند. ما حتی نمی توانیم عمل جراحی در بیمارستان انجام دهیم. پرسنل بیمارستان نیاز به دوره های آموزشی دارند تا بتوانند از این امکانات استفاده کنند .

بدلیل شرایط کاری سخت و بد بودن محل زندگی و همچنین حقوق پایین ، پزشکان جدید ترجیح می دهند برای کار به جاهای دیکر بروند.

"ما شدیدا به پزشک نیاز داریم " .ما هر ساله پزشکان جدیدی را آموزش می دهیم ولی آن ها از اینجا می روند.

در حال حاضر بزرگترین مشکل ما همین است.او همچنین تلاش هایی برای این مساله انجام داده است و هرگز نا امید نشده است.او سوبسید اضافه کار پزشکان و پرستاران را از 12 یوان به 35 و 30 یوان به ترتیب رسانده است.این مساله باعث می شود حقوق آن ها در ماه 500و600 یوان افزایش پیدا کند.

او امیدوار است پزشکان جوان در آن جا بمانند.

جو منگ منگ 24 ساله که تازه از دانشگاه شاندونگ فارق التحصیل شده، از آگوست سال پیش کار خود را در بیمارستان می لی آغاز کرده است.

مردم اینجا ساده و صادق هستند. ما می توانیم در کارمان به خوبی پیشرفت کنیمو می لی یک نمونه بارز است.

پس از دو سال انجام کارهای اجرایی و اداری در بیمارستان، می لی برنامه دارد کلینیک خود را تاسیس کند و حداقل هفته ای یک روز را به آن اختصاص دهد.

او با انجام این کار می خواهد مهارت های پزشکی خود را بالا برده و با مشکلات واقعی مردم از نزدیک روبرو باشد و آن ها را حل کند.

چیزی که او واقعا از صمیم قلب می خواهد این است که مریض ها را معاینه کند تا اینکه کارهای اداری انجام دهد.

می لی می گوید: در حال حاضر بسیاری از جاها از من خواسته اند تا یک تیم پزشکی تشکیل دهم.

"بایر لوک به من احتیاج دارد و من تا قبل از اینکه یک تیم پزشکی مجرب برای این منطقه فراهم نیاورم بازنشسته نمی شوم. من تمامی سعی خود را می کنم تا سطح پزشکی این منطقه را بالا برده و جان بیماران را نجات دهم و هیچگاه ازین کار دست بر نمی دارم.