عشق کوربان به آموزش زبان چینی

یک مدرسه آموزش زبان چینی در روستای امام شهرستان اوشی(wushi) منطقه اقسو استان خودمختار اویغور شین جیانگ وجود دارد. پس از 11 سال، کار این مدرسه روز به روز بهتر می شود. والدین اطراف این روستا ترجیح می دهند بچه خود را برای آموزش زبان چینی به این مدرسه بفرستند.

چند روز پس از آغاز سال تحصیلی جدید مدرسه در سال 2014، ارکن یاسن یک پدر 44 ساله ، هر روز همراه دختر شش ساله خود بیرون این مدرسه منتظر می شود. وی گفت:" دیگر والدین ماه مارس سال 2014 ثبت نام کرده ولی ما تنها سه روز قبل آمدیم و می خواهیم ثبت نام کنیم. متاسفانه ظرفیت تکمیل شده است. این روز ها من هر روز می آیم و منتظر فرصتی برای ثبت نام دخترم در این مدرسه هستم."

این مدرسه از سوی کوربان نیازی تاسیس شده است. کوربان 51 ساله و ساکن محلی اویغوری در شهرستان اوشی منطقه آقسو است. او همیشه پیراهن سفید و شلوار جین می پوشد. وی در دوران بچگی بدلیل همسایگان ملیت هان به زبان چینی بسیار علاقه مند بوده است. در آن زمان، با توجه به دورافتادگی روستا امام، در مدرسه و دبیرستان بیشتر زبان اویغور تدریس می شد و آموزش زبان چینی به ندرت دیده می شد. در سال 1982، کوربان پس از قبولی در کنکور، وارد دانشگاه شینجیانگ شد و رشته زبان چینی را انتخاب کرد. از آن موقع، وی به طور آکادمیک، زبان چینی را فرا گرفت. پس از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، وی به عنوان معلم زبان چینی در دانشکده فنی و حرفه ای آقسو شروع به کار کرد. کوربان تشریح کرد: " در حقیقت من پس از ورود به دانشگاه، زبان چینی را به خوبی یاد گرفتم ولی تلفظ و خط من خیلی خوب نیست. این نقص ها همچنین بر کیفیت تدریس من تاثیر می گذارد."

در آن زمان، فشار آموزش کوربان بسیار سنگین بود و او می ترسید به علت اشتباه های خود، نتواند به خوبی تدریس کند. مدتی بعد، وی از دانشکده استعفا کرد و به خارج از کشور رفت. او فردی با تجربه است و به عنوان راننده کار کرده و نیز به عنوان تاجر در زمینه عمده فروشی سیگار وشراب فعالیت کرده و داروخانه ای را نیز تاسیس کرد. وی به جاهای مختلف کشور چین رفت. در سال 2001، کوربان برای انجام کاری، از روستای امام به شهرستان اوشی رفت و در اتوبوس با دو دانش آموز رو به رو شد. وی با تعجب از این دو کودک پرسید:" چرا در مدرسه ای این قدر دور درس می خوانند؟" این دو کودک با افتخار جواب دادند:" ما در مدرسه زبان چینی درس می خوانیم." وی در ادامه افزود:" کشاورزان امیدوارند خودشان و نسل های بعدی خود زبان چینی را بلد باشند تا بهتر به زندگی شهرهای بزرگ عادت کنند. در این صورت، آنان می توانند در جاهایی با شرایط بهتر زندگی و کار کنند. ولی بدبختانه، تحقق این آرزوی کشاورزان در روستاهای دور افتاده سخت است." از آن به بعد، عشق کوربان به زبان چینی دوباره تداعی شد و تمایل پیدا کرد با نیرو و تلاش خود، تا حدی موانع جلوی کشاورزان را از بین ببرد.

روستای امام شهرستان اوشی یک روستای فقیر متکی به صنعت کشاورزی با حدود 30 هزار ساکن می باشد و حدود 99.5 در صد آنان اویغوری هستند و زبان چینی را بلد نیستند. با تمام شنیده ها و دیده های خود، کوربان به فکری افتاد که یک مدرسه آموزش زبان چینی تاسیس کند. در ماه مه سال 2003، کوربان با پول هایی که چمع کرده بود، حدود 600 هزار یوان، ساختمان مدرسه را تاسیس کرد و این مدرسه را " مدرسه زبان چینی روستای امام" نامگذاری کرد.

کوربان گفت:" مردم اویغوری نسل به نسل در روستا زندگی می کنند. ما باید راهی پیدا کنیم فکر آنان را عوض کنیم تا زندگی آنان بهبود و ملیت هان و ملت اویغور در کنار یکدیگر زندگی کنند. برای تحقق این آرزو، در ابتدا باید مانع زبان را از بین ببریم. من اهل روستای امام هستم . باید بگویم که امیدوارم با تاسیس مدرسه آموزش زبان چینی بهتر به وطن خودم خدمت کنم."

در جریان راه اندازی این مدرسه، کوربان نیز با مشکلات فراوانی مواجه شد. مناقشات زیادی راجع به کوربان به وجود آمد. برخی شک داشتند که کوربان تنها یک معلم معمولی است پول تاسیس مدرسه از کجا به دست آورد؟ آیا او می خواست به این بهانه، به زمین های آنها تجاوز کند و در روزهای بعدی، بفروش و ثروت به دست بیاورد؟... برخی نگران بودند که آیا این مدرسه خصوصی قابل اعتماد است ؟

مدتی مدرسه کوربان تاسیس و افتتاح شد ولی هیچ دانش آموزی ثبت نام نکرد. کوربان از اول به خود اعتماد دارد که این فعالیت خود درست است. این اقای مهربان خانه به خانه سر می زد و برای آنان اهمیت یادگیری زبان چینی را معرفی و توضیح می داد. در آخر، 80 دانش آموز ثبت نام کردند.

کوربان به یادنخستین روز اغاز مدرسه افتاد: " یادم است که در روز اول، تمام والدین این دانش آموزان همراه با بچه خود به مدرسه من آمدند. در درس اول، تنها پس از دو یا سه دقیقه، صدای گریه از اتاق به بیرون آمد. با نگاه نزدیک، برخی از شاگردان از پنجره و برخی از در به بیرون فرار می کردند و حتی یکی از آنان صورت معلم را گاز گرفت. این صحنه مرا ترساند و آنقدر استرس داشتم به گریه افتادم." معلم لی هونگ که درس اول را بر عهده گرفت،از ملت هان است، وی با زبان چینی به دانش آموزان سلام کرد. این شاگردان به طور ناگهانی زبان نا اشنا را شنیده و ترسیدند. والدین با ازفریاد بچه ها در روز اول مدرسه از کار خود پشیمان شدند. پس از این اتفاق، تنها 40 شاگرد باقی ماند.

کوربان دوباره خانه به خانه سر زد و با والدین مشورت می کردند. وی تعهد داد که برای یک ماه به طور رایگان آموزش می دهند تا روش آموزشی و اثرات یادگیری مورد تایید شما قرار گیرد. سپس هزینه تحصیلی را بپردازید. در یک هفته، کوربان چهار آواز کودکانه و چهار الفبا را به این شاگردان یاد داد. این والدین تعجب کردند که تنها در یک هفته، شاگردان خود می توانستند آواز به زبان چینی بخوانند و الفبا را بنویسند. پس از یک هفته، تمام دانش آموزان به مدرسه باز گشتند.

شایان ذکر است این مدرسه یک مدرسه خصوصی است و به این سبب، معلم های این مدرسه هر سال تنها هشت ماه کار می کنند. از این رو، در چهار ماه تعطیلات، این معلم ها باید در جا های دیگر کار پیدا کنند. به همین علت، تعداد زیادی از آن ها نتوانستند به کار خود ادامه دهند. در طول 11 سال، بیش از 200 معلم از این مدرسه رفتند. کوربان همیشه موقع اغاز سال ترم جدید، مشغول پیدا کردن معلم زبان چینی می شد. با وجود مشولات فراوان، کوربان هرگز دست از کار نکشید.

کوربان و همکاران خود برای بهبود کیفیت آموزشی، روش خاصی را به وجود آورده اند، برای شاگران پیش دبستانی، هر کلاس دو معلم دارد. یکی می خواند و دیگری عملی نشان می دهد. هنگام درس، یک معلم پشت سکو درس می دهد و دیگری همراه با شاگران درس می خواند. هنگامی که معلم حرف می زند، معلم دیگر میان شاگردان حرکت می کند. مثلا، معلم می گوید:" بلند شو"، یکی دیگر طبق دستور معلم بلند می شود. در این صورت، شاگران کم کم می فهمند.علاوه بر آن، 18 معلم این مدرسه از دو شنبه تا جمعه همیشه با شاگردان با هم زندگی می کنند تا فضای زبان چینی را ایجاد کنند.

" نابرده رنج گنج میسر نمی شود." پس از تلاش و پایداری 11 ساله، کوربان دانش آموزان پنج دوره را به خارج از روستا فرستاده است. اکنون، مدرسه آموزش زبان چینی روستا امام دارای هفت کلاس و دو کلاس پیش دبستانی با 464 دانش آموز است. با پشتیبانی دولت محلی، معلم های این مدرسه نیز از بخش آموزشی دولت حقوق می گیرند و منابع تعلیم آموزش زبان چینی را حفظ می کنند. به غیر از آن، دولت محلی نیز 16.8 میلیون یوان برای ساخت ساختمان و خوابگاه جدید مدرسه سرمایه گذاری کرده است.

ساکنان محلی نیز اهمیت یادگیری زبان چینی را فهمیده و ترجیح می دهند بچه خود را به مدرسه آموزش زبان چینی بفرستند. شاگردان این مدرسه نیز جلوی دوربین خبرنگاران، آرزوی خود را بیان می کنند. برخی از آنان می خواهند در آینده پزشک و پلیس و یا دکتر شوند. برخی از آنان می خواهند به پکن سفر کنند....