9- مناطق ملی توسعه اقتصادی و فنی

منطقه ملی توسعه اقتصادی و فنی بخشی از مناطق باز چین به روی خارج است. این مناطق ، نواحی نسبتأ کوچکی است که در شهرهای باز تعیین شده و به طور متمرکز در آن تاسیسات کامل زیربنایی ساخته شده و محیط سرمایه گذاری با استاندارد بین المللی فراهم گردیده است. این مناطق با جلب و استفاده از سرمایه خارجی، ساختار صنعتی مدرن با محور صنایع فنون عالی و جدید را شکل داده و به مناطق مهم در زمینه های اقتصاد و تجارت خارجی شهرها و مناطق پیرامون مبدل شده است.

اولین مناطق ملی توسعه اقتصادی و فنی که شورای دولتی در سال 1988 در 14 شهر ساحلی باز این کشور تعیین کرد شامل 14 منطقه توسعه "دا لیان"،"چین هوانگ دائو"،"تیان جین"،"ین تای"،"چینگ دائو"،"لیان یون گانگ"، "نان تونگ"، "مین شین"، "هون چیائو"،"چائو هه تین"، "نینگ بو"، "فو جو"، "گوانگ جو" و "جان جیان"می باشد. اکنون، تعداد این مناطق به 49 رسیده که 27 مورد آن در مناطق ساحلی شرقی و 22 مورد دیگر در مناطق مرکزی و غربی چین است. علاوه براین، شورای دولتی چین همچنین اجازه داده است که در شهرک صنعتی "سو جو" ، منطقه تهیه فرآورده های صادراتی "جین چیائو"، منطقه توسعه فنون اقتصادی "داشه" "نین بو"، منطقه سرمایه گذاری "های چان" "شیا من" و منطقه توسعه "یانگ پو" "های نان" و غیره سیاستهای یکسانی با منطقه توسعه فنون اقتصادی اجرا شود.

مناطق ملی توسعه اقتصادی و فنی بخشی مهم از مناطق درهای باز چین محسوب می شود، این مناطق اغلب در مراکز استانها و شهرها و مناطق خودمختار واقع است که در شهرهای ساحلی دریا و شهرهای باز دیگر در نواحی کوچکی تعیین شده و به طور متمرکز تاسیسات کامل زیربنایی در آن ساخته شده و محیط سرمایه گذاری با استاندارد بین المللی در آن فراهم شده و از طریق جلب و استفاده از سرمایه خارجی ساختار صنایع مدرن با محور صنایع با فنون عالی و جدید شکل گرفته و به مناطق مهم شهری و مناطق پیرامون در زمینه اقتصاد و تجارت خارجی مبدل شده است.