آرامگاه " جن حو ای " و " بیان جون " نوعی آلت موسیقی چین در باستانی که شبیه زنگوله

بر اساس مدارک تاریخی ، طبقه حاکم در روزگار قدیم در چین بسیار به موسیقی اهمیت می داد . آنان بر آن بودند که اشعار می تواند مشوق مردم بوده و حتی در کارکردهای آنان تاثیرگذار باشد . به اعتقاد آنان موسیقی نشانگر شکوفایی یک کشور است . در سال 1978 میلادی " بیان جون " ( نوعی آلت موسیقی چین در باستانی که به زنگوله شباهت دارد ) در آرامگاه قدیمی شهر " سوی جو " واقع در مرکز چین کشف شد . این آلت موسیقی بسیار مورد توجه قرار گرفته است . این آلت موسیقی تاییدی بر مدارک تاریخی بوده و گواه جدیدی برای آشنایی مردم با فرهنگ جامعه باستانی چین است .

فوریه سال 1978 ، در محل ساختمان شهر " سوی جو " استان " خو به" چین خاک خرمائی رنگی که با رنگ خاک های اطراف متفاوت بود ، کشف شد . خاک خرمائی رنگ نشانگر آن است که در قدیم الایام ظاهرا آثاری در این محل مدفون شده است این مساله اصولا برای باستان شناسان مورد اهمیت است . پس ازانجام عملیات کاوش نهایتا یک آرامگاه قدیمی که از شرق تا غرب 21 متر طول و از جنوب تا شمال 16متر عرض داشت از دل خاک بیرون امد . در این آرامگاه 47 تخته سنگ بزرگ بر روی تابوت ها دیده می شد . کارکنان با استفاده جرثقیل سنگها را بر داشتند و متوجه شدند که داخل این تابوت ها آب گل آلود است . به دنبال کاهش سطح آب ، آثار زیاد دیگری نیز کشف شد . پس از جمع آوری و شمارش حدود 15 هزار آثر از خاک بیرون آورده شد برای نمونه آلات موسیقی ، جنگ افزار ، ظروف طلایی ، ظروف یشمی و غیره . بسیاری از این آثار شکل ویژه دارد و خطوط روی این ظروف بسیار زیباست . از این میان 65 تا " بیان جون " مفرغی ( نوعی آلت مسیقی ) بسیار مورد توجه قرار گرفته است .

این آلات موسیقی بزرگترین گروه ابزار آلات موسیقی در روزگار قدیم به حساب می آید که تاکنون پیدا شده است . می توان گفت هنر ساخت آن و دامنه این آلات بسیار قابل توجه است . این آلات موسیقی بر اساس بزرگی و نوع صدا به 8 گروه تقسیم می شود . از این میان ، ارتفاع بزرگترین آنها 4/153 سانتیمتر و ارتفاع کوچک ترین آنها 4/20 سانتیمتر و وزن کلی این آلات بیش از 2500 کیلوگرم است . این آلات در یک چارچوب چوبی با سه لایه فوقانی ساخته شده که سازها روی آن نصب شده است . روی این آلات یادداشت هایی با 2800 واژه دیده می شود . کارشناسان پس از بررسی متوجه شدند که هر آلت موسیقی مذکور می تواند دو صدا تولید کند و کیفیت صوت آنها بسیار عالی است و هنوز هم می توان برای نواختن آهنگ های مختلف از آن استفاده کرد .

باستان شناسان بر آنند که این آرامگاه متعلق به یکی از اشراف کشور " زنگ " سلسله کشورهای جنگجو به نام " جن حو ای " است . بر اساس یادداشت روی بعضی اشیای آرامگاه و نتایج بررسی شیمیایی ، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که این مقبره چهار صد سال قبل از میلاد ایجاد شده است .

به سبب آنکه آرامگاه مذکور در زیر آب قرار داشته ، بسیاری از اشیای دیگر داخل تابوت نیز در درون آب قرار گرفته است . با وجود این اشیای یاد شده از دو هزار سال گذشته به این طرف همچنان وضعیت مطلوب خود را حفظ کرده و به سرقت نرفته است .

دولت محلی پس از آنکه کار کشف این آرامگاه انجام شد ، نمایشگاه ویژه ای برا نمایش آثار آن یک سالن " بیان جون " تاسیس کرد . همچنین یک گروه موسیقی قدیمی بر اساس صدای این " بیان جون " ایجاد شد تا مردم ، امروز نیز بتوانند موسیقی قدیمی را بشنوند .

خرابه " این شو " و " جیا گو ون " کلمات نگاشته شده بر روی استخوان ها

فرهنگ چین هزاران سال تداوم یافته است . بدین سبب آثار ذی قدیمی در این کشور بسیارغنی است . پس از ورود علم باستان شناسی از کشورهای غربی به چین در قرن 20 ، چین بسیاری دست آوردها در زمینه باستان شناسی حاصل کرده است.

در شهر " آن یان " استان " حه نان " واقع در مرکز چین ، خرابه ای به مساحت 24 کیلومتر مربع وجود دارد که " این شو " نام دارد و در جهان شهرت دارد . طبق مدارک تاریخی ، در قرن 14 قبل از میلاد " پان گن " پادشاه سلسله " شانگ " پایتخت را از شهر " چو فو " استان " شان دونگ " به شهر " آن یان " منتقل کرد . این شهر به مدت 300 سال مرکز سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی سلسله " شانگ " بود . در سال 1046قبل از میلاد ، پادشاه سلسله " جو " آخرین پادشاه سلسله " شانگ " را شکست داد و سلسله " شانگ " سپس واژگون شد و پایتخت آن به خرابه تبدیل گردید . به سبب آنکه سلسله " شانگ " نیز نام سلسله " این " را در بر دارد ، بنابراین این خرابه " این شو " نام گرفته است .

کشف خرابه " این شو " بزرگترین دست آورد باستان شناسی چین در قرن بیستم است . از نخستین کشف در سال 1928 میلادی تابحال ، در این خرابه بسیاری آثار از جمله " جیا گو ون " و ظروف مفرغی از خاک بیرون آورده شده است . از این میان کشف" جیا گو ون " اقدام بزرگی در تاریخ باستان شناسی جهان محسوب می شود .

" جیا گو ون " کلمات نگاشته شده بر روی استخوان ها و لاک لاک پشتان است .در سلسله " شانگ " ، پادشاه قبل از انجام هر کاری ، فال می گرفت . استخوان ها و لاک لاک پشتان وسیله فال بود .

قبل از آنکه استخوان و لاک لاک پشت مورد استفاده قرار گیرد ، مردم گوشت و خون روی استخوان و لاک را پاک و تمیز و سپس آن را صاف می کردند . بعد در داخل لاک لاک پشت و یا پشت استخوان را با کارد بطور منظم سوراخ می کردند . کسی که فال می گرفت ، جادوگر خوانده می شد ، اسم خود ، زمان فال گرفتن و سوالات را روی استخوان ها و لاک لاک پشتان نگاشته ، سپس با آتش استخوان ها و لاک را می سوزاند . این سوراخ به سبب گرما شکافته می شد . این شکاف " جائو " خوانده می شد . جادوگر جهت این شکاف ها را تحلیل می کرد و از نتیجه فال مطلع می شد . آنان نتیجه را روی استخوان و لاک لاک پشت می نگاشتند . اگر نتیجه دقیق بود ، این استخوان و لاک لاک پشت به عنوان مدارک رسمی حفظ می شد .

تاکنون در خرابه " این شو " جمعا 160 هزار تکه استخوان و لاک لاک پشت پیدا شده است . بعضی ها کامل است و بعضی فقط تکه های بدون واژه است . طبق آمار ، کلمات نگاشته شده روی کلیه این استخوان ها و لاک لاک پشتان به بیش از 4000 مورد رسیده است . آنچه مورد تحقیق و مطالعات کارشناسان بوده حدود 3000 است . از میان آنها ، کارشناسان در خصوص بیش از 1000 کلمه توافق نظر دارند . بقیه کلمات قابل خواندن نیست و یا اینکه کارشناسان بر سر آن اختلاف نظر دارند . با این حال ، از طریق این یک هزار کلمه ، مردم تقریبا با اوضاع سیاسی ،اقتصادی و فرهنگی سلسله " شانگ " آشنا شده اند .

نخستین کتاب در باره مطالعات " جیا گو ون " کتاب " تیه یو چانگ گوی " منتشره سال 1913 میلادی نوشته " لیو عه " است . " گوا مو ژوا " تاریخ شناس و ادیب معروف چین در سال 1929 میلادی کتاب " مطالعات جیا گو ون " را منتشر کرد . این کتاب اثر مهمی برای مطالعه " جیا گو ون " است . اکنون آقای " چیو شی گوی " پرفسور دانشگاه " بیجینگ " و آقای "لی شیو چین" پرفسور پژوهشگاه مطالعه تاریخ چین شخصیت های معتبر در زمینه مطالعات " جیا گو ون " چین هستند .

به غیر از " جیا گو ون " سلسله " شانگ " که در خرابه " این شو " کشف شده است ، در سالهای اخیر " جیا گو ون " سلسله " جو " غربی که پیشتر از سلسله" شانگ " بود ، پیداشده است ، اما کلمات نگاشته شده روی این استخوان ها و لاک لاک پشتان بسیار کم است . بدین سبب اهمیت آن کمتر از " جیا گو ون " سلسله " شانگ " است . با این حال اهمیت مهم کشف خرابه " این شو " تنها پیدایش " جیا گو ون " نیست . بیش از 70 سال ، باستان شناسان در این خرابه جمعا بیش از 50 خرابه ساختمان های کاخ و معابد ، 12 آرامگاه بزرگ سلطنتی و هزاران آرامگاه اشراف و مردم عادی 1000 گودال برای مراسم قربانی ، 5 کارگاه و بسیاری ظروف مفرغی ، یشمی ، استخوانی و سفالین کشف کرده اند . همه این اشیا ترسیم کننده شرایط و نحوه زندگی در جامعه باستان چین است .