اولین روز سفر من به پکن با بازدید از دیوار چین شروع شد. صبح امروز نهم جولای برای من بسیار خاطره انگیز بود. زیرا از نقطه ای از جهان دیدن کردم که همه دنیا آن را می شناسند و همه آرزوی دیدن آنرا دارند.
صبح زود رأس ساعت مقرر، من و گروه بازدید کننده از پکن با یک اتوبوس عازم دیوار چین شدیم. دیوار چین حدود 70 كيلومتري از هتل محل اقامت ما فاصله داشت. تماشاي مناظر وكوههاي سر به فلك كشيده وسر سبز واينكه تا دقايقي ديگر شاهكاري از مردان چين باستان را نظاره خواهم كرد احساس غریبی به من داده بود. برای رسیدن به کوهستان هایی که دیوار چین در آن واقع شده بود راههای مختلفی وجود داشت. ما از جاده ای عبور کردیم که مسیر جالب و زیبایی بود. مسیر ما برای رسیدن به دیوار از ناحیه بادالینگ انتخاب شده بود که گفته می شد که بلندترین قله دیوار در آن منطقه است. پس از گذشتن از اتوبانهای طولانی شهر، وارد جاده ها ی کم عرض شدیم، جاده هایی که در کنار آن سکونتگاه های مشابهی در مسیر وجود داشت. باران نسبتاً شدیدی شروع شده بود. رطوبت نسبتا بالا بود. پس از یکساعت مسافرت با اتوبوس اولین کوه ها نمایان می شوند. دامنه کوه ها و دره های بسیار زیبا از درختان جنگلی پوشیده است و در آن نمونه هایی از کاشت درختان دست کاشت نیز به چشم می خورد. مشاهده بلندی و طول دیوار چین هر انسانی را شگفت زده می کند. حتی بدون توضیح راهنمای تور هم این بنای با عظمت با انسان از رازهای تمدنی کهن صحبت می کند. اولین احساس من در مواجهه با این بنا و طول آن این است که آن را باید مردمانی ساخته باشند که افرادی با غنای فرهنگی عظیمی در آن کشور می زیسته اند و با ساخت و تکمیل آن در نسلهای مختلف سعی در حفظ آن دستاوردها در مقابل تاراج دشمنان داشته اند. دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیونها چینی در دوره باستان چین است. این اثر پس ازهزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است .
علاوه بر عظمت تاریخی آن ، قرار گرفتن این بنا در سرتاسر ارتفاعات منطقه که با جنگلی انبوه نیز پوشیده شده است زیبایی خیره کننده ای به آن می بخشد. همیشه یکی از آرزوهام این بوده که این دیوار را ببینم و حالا که در چند قدمی آن ایستاده بودم حس عجیبی به من دست داده بود. خیلی زیبا و باعظمت بود.شاید بهترباشد که دیوار چین و چین و شکن های آن را به واقع به اژدهای چین که سمبل این کشور باستانی است تشبیه بکنیم. عجب چشم اندازي بود. مثل اژدهايي دورتا دور كوه ها امتداد داشت واين مسير مارپيچي جذابيت اين شاهكاررا صد چندان مي كرد. من این شباهت را زمانی دریافتم که در نقطه ای ایستاده و تا دور دستها توانستم به آن خیره شوم. از منظر دیگر، حضور انبوه گردشگران، اعم از مرد و زن، دختر و پسر، بزرگ و کوچک، بومی و غیر بومی ، همه و همه به زیبایی آن افزوده بود. در طول مسیر همه جور ملیتی دیده می شد وبیشتر از همه خود چینی ها بودند که برای دیدن دیوار بزرگ چین آمده بودند. یکی از زیباترین صحنه ها در طول مسیر که برای من جالب توجه بود حضور تنوع جمعیت بازدید کننده از هر نژاد و ملیتی بود که از کنار هم عبور می کردند، برای همدیگر دست تکان می دادند و با اشارات خود سفر خوبی را برای همدیگر آرزو می کردند. دوست داشتم از همه گونه گونی و رنگهای طبیعت بی نظیر آن بتوانم عکس و فیلم بگیرم. همه افراد گروه ما هم همین حس مرا داشتند. بالا رفتن از دیوار تقریبا به کوهنوردی در قلعه رودخان ایران شبیه بود با تفاوتهای اساسی که به دیوار عظیم چین ویژگی منحصر بفرد خود را داده بود. فی الواقع بدرستی دیوار چین یکی از عجایب هفتگانه جهان نام گرفته است و این ادعا می تواند درست باشد که این دیوار تنها سازه ی دست بشر است که از کره ماه دیده می شود. به نظر من شاید به جرات بتوان گفت که ممکن است انسان میایونها سال هم بر روی این کره خاکی زندگی کند ولی هرگز نخواهد توانست شکوهی دوباره نظیر دیوار چین با نیروی بازوان خود بر روی کره زمین ایجاد کند.
