بهاریه

سال جدید فرا رسید سال تحول طبیعت و نوشدن زندگی ، ایرانیان از قدیم الایام نوروز را پاس داشته اند و شعرای پارسی زبان نیز با سرودن اشعار این نو شدن را مورد اشاره قرار داده اند.

اشعاری که به نوشدن طبیعت و نوروز و آغاز سال جدید پرداخته اند تحت عنوان بهاریه مطرح می شوند و در زمینه سرایش شعر بسیار مورد توجه بوده اند و بیشتر به توجه ایرانیان به مناسبت های فصلی و سنتی اشاره دارد.

برخیز كه می‌رود زمستان

برخیز كه می‌رود زمستان

بگشای در سرای بستان

نارنج و بنفشه بر طبق نه

منقل بگذار در شبستان

وین پرده بگوی تا به یك بار

زحمت ببرد ز پیش ایوان

برخیز كه باد صبح نوروز

در باغچه می‌كند گل افشان

خاموشی بلبلان مشتاق

در موسم گل ندارد امكان

آواز دهل نهان نماند

در زیر گلیم و عشق پنهان

بوی گل بامداد نوروز

و آواز خوش هزاردستان

بس جامه فروختست و دستار

بس خانه كه سوختست و دكان

ما را سر دوست بر كنارست

آنك سر دشمنان و سندان

چشمی كه به دوست بركند دوست

بر هم ننهد ز تیرباران

سعدی چو به میوه می‌رسد دست

سهل است جفای بوستانبان