یک هفته هوای پکن به شدت سنگین، آلوده و بدون خورشید بود، هربار که وضعیت آب و هوا رو چک می کردم در وضعیت هشدار یا خطرناک قرار داشت، دیگه از ندیدن خورشید و کمبود اکسیژن داشتم دیوونه می شدم...
یک هفته و حتی شاید بیشتر می شد که از خورشید خبری نبود، دیگه داشتم به این نتیجه می رسیدم خودم برم دنبالش باهاش صحبت کنم بلکه اینورا هم پیداش بشه. این روزها از هوای تهران هم خبر داشتم که نه تنها وضعیت بهتری نداره که شاید بدتر هم باشه، البته باید گفت راه حل زیاده یکیش خودمونیم...
بالاخره دیشب با اومدن بارون این امید در دل های ابری و غبارآلود مردم پکن ایجاد شد که فردا می تونید از یک روز آفتابی و آسمان آبی لذت ببرید. امروز واقعا هوای خوبی است، آسمان آبی و میشه نفس کشید... من که داشتم خفته می شدم، با خودم فکر می کردم به ایران برگردم و تو هوای کشورم خفه بشم بهتره...
دیگه کم کم باید در انتظار بهار باشیم هوای دلچسب بهاری که البته اینجا بسیار کوتاهه و پس از اون بلافاصله تابستان شروع میشه، البته ماه اول بهار هم دست کمی از زمستان نداره، و البته دستگاه های گرمایشی رو هم خاموش می کنند.
وقتی هوا آفتابی باشه آدم بیشتر اومدن بهار رو احساس می کنه و از انرژی و گرماش بهره می بره، پس امیدوار هوا همچنان آفتابی باشه
