سراسر عجایب است این کشور!!!!!
به ماه های میانی سال خورشیدی و یا به عبارتی به ماه های پایانی سال میلادی که می رسیم، در کشور چین همواره شور و نشاط و تحرک جان می گیرد. مردم به خرید و دید و باز دید و آشنایی های جدید پرداخته و پیمان های دوستی و عاطفی گذشته را به بهانه های گوناگون محکم تر و پای برجاتر می کنند.
در روزهای پایانی تابستان عید مهتاب برگزار می شود. چند روز بعد جشن باشکوه روز ملی چین که نسبت به سایر جشن ها جوان تر است، به مدت یک هفته یا ده روز شادی را به ارمغان می آورد. پس از کم شدن رنگ بوی روز ملی و خوابیدن تب و تاب جشن ها، عید کریسمس در پیش روست و پس از آن جشن سال نو میلادی شور و حرکت را دوباره به خانه های مردم راه می دهد. کمی پس از جشن سال نو میلادی، باستانی ترین و به عبارتی مهم جشن مردم چین، عید بهار از راه رسیده و مردم چین که همواره توان برای جشن و پایکوبی دارند، با تمام توان خود این عید ملی و باستانی و سنتی خود را پاس می دارند. شاید اینجا نقطه پایان جشن ها برای چینی ها و خارجیان دیگر باشد و باید انتظار تا سال آینده را تحمل کنند، اما برای ما ایرانیان جشن عظیم و باستانی نوروز در پیش است.
این از ویژگی های سرزمین های باستانی و تمدن های نامیراست که علاوه بر نو شدن و تازگی های سنتی و باستانی خود، با هر ملت و قوم دیگری نیز همراه شده و نو شدنی تازه را دوباره تجربه می کنند.
و نو باید شد با هر نو شدنی.
