صرف خواستن: می خواهم، می خواهم، می خواهم

همه هدف هایی که تو زندگی داریم به ما انگیزه می دن که به زندگی ادامه بدیم و یا شاید هم بر عکس، زندگی می کنیم که به هدف هامون برسیم، هرکسی می تونه برای خودش یه تعریفی داشته باشه، مهم اینه که آدما تو زندگیشون هدف داشته باشن.

از همون ابتدای زندگی و در قدم های اول این خانواده ها هستند که درست انتخاب کردن رو به کودکانشان یاد می دن. بیشتر خانواده دنبال این هستن که استعداد بچه هاشونو پیدا کنن، اما اگر اون استعداد وجود داشت اما خواستنی وجود نداشته باشه چی؟!! به نظر من بهتره هدف و راه رسیدن به اون و انگیزه در بچه ها پروش داده بشه،

ما باید یاد بگیریم که چطور هدفی رو انتخاب کنیم، باید بدانیم چه چیزی می خواهیم و برای چه چیزی تلاش می کنیم و چطور در رسیدن به اون هدف موفق بشیم و در طول این مسیر استعدادهای لازم رو کسب خواهیم کرد. من که به این تئوری خودم علاقه مند شدم.

کودکان چینی شاید شبیه به بسیاری از کودکان ایرانی تمام خواسته های کودکی پدر و مادرهایشان را باید تحقق بخشند و سهمی از کودکی خود ندارند، انواع کلاس و معلم ها برای پروش استعداد کودک بیچاره که شاید در میان تمام آن ها راه اصلی خود را هم گم کند و در نهایت مانند کلاف سردرگمی بی استفاده باقی بماند.

حالا من که مسیر کودکی رو طی کردم و به یک سری از هدف هام رسیدم، و خداروشکر کودکی من و هم نسلان من زمین تا آسمان با کودکی رنگی کودکان امروز تفاوت غریبی دارد.

اما دوران کودکی و نوجوانی تمام شده و دهه تازه ای از جوانی در راه است و من در این دوره جدید از زندگی ام باید راه های خلاصه شده تری رو برای رسیدن به هدف های بزرگ تر انتخاب کنم، البته به دنبال راه یک شبه نیستم، اما باید به صورت ام.پی.3 تمام انرژی که دارم صرف کنم تا به هدف هام برسم.

اما به یک نیرو بسیار ایمان دارم و اون هم تمرکز بر اونچه که می خوام، به شما هم توصیه می کنم خودتون رو در پایان خط ببینید تا هدف براتون پر رنگ تر بشه.

به قول قدیمی ها خواستن توانستن است