سفرنامه روز ششم: یک دنیا صفا

امروز به دعوت دوست چینی ام در شهر کونمینگ، به یک مراسم ویژه و بسیار تاثیر گذار دعوت شدم.

یک مهمانی برای سازندگی. مهمانی امروز، یک مراسم نیکوکارانه بود از سوی نیکوکاران چینی از چند شهر و استان چین.

تعداد بسیاری از ثروتمندان چینی که بخشی از اموال خود را صرف امور نیکوکارانه می کنند، در گروه های مختلف گرد هم آمده بودند. این جمع، با معرفی فعالیت های نیک خود اقدام به فروش تعدادی از لوازم تزیینی و سنتی کردند تا مبلغ حاصله را در امور خیریه خرج کنند.

البته برای این گروه مدرسه سازی در شهرستان ها و روستاهای محروم، در راس فعالیت هایشان قرار داشت.

رقابت این جمع ثروتمند در خرید لوازم به حراج گذاشته بسیار دیدنی و دلنشین بود. لوازم، از قلم و دستبند سنگی گرفته تا مجسمه های سنتی و تابلوهای خط و نقاشی از یک مبلغ اندک به حراج گذاشته می شد و در نهایت با مبلغی بسیار بالا به نفر آخری که بالاترین میزان را عنوان کرده بود فروخته می شد.

به گفته دوستم، چنین مراسم هایی معمولا با توجه به آمادگی افراد که به صورت گروهی در قالب شرکت های مختلف فعالیت می کنند برگزار می شود.

امروز من در میان این جمع احساس بسیار خوبی داشتم. به ویژه وقتی تصاویری از یک مدرسه تازه ایجاد شده را دیدم که پیش از ساخت، محلی متروک و بسیار غم انگیز بود.

باری، فرد نیکوکار همواره نیک است. حتی اگر در مال و ثروت هم غرق باشد، ثروتش را با دیگران قسمت کرده و لذت دنیوی را با لذت معنوی اش همراه می کند.