سفرنامه روز چهارم: دیدار

در چهارمین روز از سفرمان به استان یون نان، رهسپار "کونمینگ" مرکز استان می شویم. برنامه امروز ما بازدید از مرکز ایرانشناسی در دانشگاه یون نان بود.

استاد یائو جیده، یکی از پژوهشگران مسلمان چینی است که کتب بسیاری درباره ایران و اسلام نگاشته و ترجمه کرده است.

هنگامی که به چهره ی صمیمی استاد یائو جیده که درباره فرهنگ ایران و فرهنگ اسلامی صحبت می کرد نگاه می کردم، با این که متوجه صحبت های او نمی شدم، اما عشق او را به آن چه که درباره اش پژوهش می کند، به خوبی از لحن کلامش دریافت می کردم. گاهی اما نشانه هایی از غم در چهره اش خوانده می شد که در این زمان، صحبت هایش مورد تایید دو استاد دیگر هم قرار می گرفت و من با درک اندکم از زبان چینی متوجه می شدم که ناراحتی آن ها به واسطه پاره ای مشکلات کنونی برای ارتباط بیشتر با پژوهشگران و یا علاقه مندان به فرهنگ دو کشور است. به طور مثال، تعطیلی موسسه کنفوسیوس در دانشگاه تهران که حدود سه سال است که این موسسه هیچ گونه فعالیتی ندارد. مساله ای عجیب که همواره برای من نیز سوالی بزرگ است که چرا چنین موسسه ای مفید بایدتعطیل باشد در حالی که همواره از سوی مسوولین فرهنگی می شنویم که مهم ترین نقطه ارتباطی، آموزش زبان دو کشور است!

باری! پس از گفت و گو با اساتید، استاد یائو جیده گروه را برای بازدید از یک مکان بسیار زیبا و کاملا روحانی همراهی کرد.

این مکان آرام و دل انگیز، که بسیار مورد احترام و علاقه مسلمانان چینی است، آرامگاه سید اجل عمر شمس الدین بخاری، نخستین فرماندار ایالت یون نان است که در باغی زیبا در نقطه ای دور از همهمه شهر کونمینگ پاسداری شده است.

عمر شمس الدین از نوادگان امام زین العابدین (ع) پس از سقوط بخارا به دست سپاه مغول، به سرزمین چین مهاجرت کرد و توانست به مقام های اجتماعی بالا رسیده و به مردم چین خدماتی ارزنده ارایه کند. از نظر مورخین مهم ترین عامل نشر اسلام در استان

یون نان، شخصیت وی و همچنین پسرش بوده است. برای من بسیار عجیب والبته مایه افتخار است که شخصیتی غیر بومی توانسته فرسنگ ها دور از دیار خود به جایگاهی والا دست پیدا کند تا حدی که هنوز هم در دل مسلمانان چین جای دارد. به نحوی که همه ساله مسلمانان از سراسر چین برای زیارت مرقد وی به این محل سفر می کنند.