هفته روشن

انگار این هفته یک جوری متفاوت از هفته های دیگر شروع شد، انگار اول صبح شنبه هوا خیلی روشن تر از شنبه های دیگر بود – البته با وجود آلودگی شدید هوا در اینجا – انگار شب که می شد تعداد ستاره ها توی آسمان بیشتر بود، انگار آبی آسمان آبی تر بود، انگار هفته با تمام مشخصات یک هفته متفاوت از راه رسیده بود که یک جور دیگر رقم بخورد و یک جور دیگر رقم بزند.

این هفته به غیر از این مشخصات طبیعی انگار آدم ها هم مهربان تر شده بودند، انگار با هم دوست بودند، انگار سعی می کردند با همدیگر کنار بیایند و به همدیگر احترام بگذارند، مثل این که همه مردم قرار است یک جورهایی با هم توافق کنند، با هم مهربان شوند و همدیگر را بیشتر دوست داشته باشند.

سرمای هوا هم آن جور که باید و شاید آزار دهنده نبود، با وجود این که هواشناسی دمای هوای حتی -8 پیش بینی کرده بود اما این سرما خیلی هم آزار دهنده نبود، بر خلاف همیشه وقتی که باد می وزید کلافه کننده نبود، انگار باد ملایم تر شده بود و قرار بود یک جورهایی مراعات آدم ها را بکند.

البته در کنار همه این خصوصیت ها مشکلاتی هم وجود داشت از جمله این که برای یک مدت طولانی آب گرم کل ساختمان های اینجا قطع بود و کلی مشکل با خودش به همراه آورده بود، گرماسازها هم کار نمی کردند اما سرما خیلی سوز نداشت، می خواست با همه کنار بیاید، انگار دل ها گرم تر شده بود.

این که یک هفته در طول یک سال اینجوری شروع شود، برای شخص من خیلی کم سابقه است، این که همه چیز در طول هفته برایت رنگ و روی دیگری داشته باشد و همه چیز درخشان به نظر بیاید، اما این هفته این اتفاق برای من افتاد، روزها روشن تر و شب ها پرستاره تر و مهتابی تر، نور خورشید خیلی دل گرم کننده و نور مهتاب واقعا درخشان، نمی دانم همچین هفته ای دیگر کی می تواند پیش بیاید اما آرزو می کنم نه به فاصله خیلی زیاد بلکه خیلی زود باز هم هفته ام را با همین احساس شروع کنم و با همین احساس به پایان ببرم.

راستی یادم رفت بگویم این هفته به غیر از من دل خیلی از هموطنانم توی ایران هم روشن بود، هفته واقعا هفته روشنی بود و دل خیلی ها را گرم کرده بود؛ دل های که آرزو می کنم همیشه گرم باشند و شادمان...