مروارید شرقی(روز اول در شهر شانگهای)

شانگهای مدرن ترین شهر چین است، این گفته ای است که همه آن را باور دارند. اما من هنگامی که صبح وارد این شهر شدم در کمال تعجب چیزی از مدرن بودن این شهر احساس نکردم.

صبح زود به دانشگاه زبان های خارجه شانگهای سری زدیم و با دانشجویان زبان فارسی و خانم سوسن یکی از استادان این بخش به گفتگو پرداختیم، آن ها نیز به شیرینی فارسی صحبت می کردند. در حال حاضر در این دانشگاه 12 دانشجو مشغول فراگیری زبان فارسی هستند. امکانات و تسهیلات مناسب و خوبی از طرف کنسولگری ایران در شهر شانگهای در اختیار آن ها قرار گرفته. هنگامی که از یکی از دانشجویان دلیل انتخاب زبان فارسی را پرسیدم پاسخ دلنشینی داد، "فارسی شکر است".

در بخش دیگر از روز نخست سفرم به دیدار آقای علیرضا جهانجو مدیر داخلی شرکت سیستم های مونتاژ اطلس کاپکو رفتیم که استقبال گرمی از ما شد. همراه بودن 3 همکار چینی من که به زبان فارسی با آقای جهانجو صحبت می کردند برای ایشان بسیار جالب بود و با هیجان به گفتگو با آن ها پرداختند. آقای جهانجویکی از جوانان موفق ایرانی در شانگهای می باشد و 3 سال است که در این شهر زندگی می کند و از کار و زندگی در شانگهای رضایت دارد.

پس از پایان کار و با فرا رسیدن شب و نورانی شدن تمام ساختمان ها به این نتیجه رسیدم که برای درک این مطلب باید شب وارد شانگهای شد و اولین مقصد گردشگری را به منطقه پوتونگ اختصاص داد، منطقه ای که در دل شب می درخشد و لحظه ای از تکاپوی شهری دور نیست.

به برج های روبرویم خیره شده بودم و با خود می اندیشیدم، 170 سال پیش مردم به این بخش شانگهای علاقه نداشتند اما پس جنگ و سیاست اصلاحات و درهای باز، امروز نه تنها به منطقه اقتصادی و تجاری چین بلکه به یکی از مدرن ترین شهرهای دنیا تبدیل شده است و حرفی برای گفتن دارد.

پس از لمس شهر در کمال رضایت به هتل بازگشتیم تا برای روز دوم سفر آماده شویم.