درست یادم است سال قبل همین موقع بود که نگران سرد شدن هوای پکن بودم، نمی دانم چرا اما از دید من که یک سال پیش از آن درست در سرمای آخر دسامبر وارد چین شده بودم سرمای این کشور موضوعی غیر قابل تصور بود، تمام زمستان در انتظار فرا رسیدن سرمایی بودم که خوشبختانه بر خلاف تصورم تجربه اش نکردم..
امسال شرایط متفاوت از سال گذشته است، اگرچه می دانم آن سرمایی که کشنده است از راه نمی رسد و من تا حدودی به سرمای این جا عادت کرده ام اما مشکل و کابوس وحشتناک من در این فصل آلودگی هوای پکن است؛ اگرچه این آلودگی از زمستان گذشته تا همین امروز هم لحظه ای پکن را رها نکرده است – تنها یکی دو روز پس از هر بارش باران هوا پاک است – اما همه ما می دانیم که آلودگی هوا بیشترین قدرت خودش را در طول فصل سرما نشان می دهد.
در طول همین مدت خیلی از دوستان و همکاران ما در رادیو و حتی دوستانی که در پکن به کارهای دیگری هم مشغول بودند عطای این شهر را به لقایش بخشیدند و یا به کشورشان برگشتند یا شهر محل زندگی شان را عوض کردند.
کابوس های امسال من هم رنگ و روی خودش را عوض کرده است، دیگر ترس از سرما نیست که با یک وسیله حرارت زا حل شود، مشکل ترس از آلودگی هوایی است که تنها راه چاره اش ترک پکن و انتخاب محلی دیگر برای زندگی است.
