کافیه یه لبخند کوچولو بزنی بعد سر صحبت باز می شه. با این که همزبونشون نیستی اما می تونی با چهار تا کلمه باهاشون ارتباط بگیری! آنوقته که با کلی تشویق و آفرین رو به رو می شی!
مردم چین رو می گم! مردم عادی کوچه و بازار! وقتی از کنارشون رد می شی، با لبخند ارتباط برقرار
می کنی، اونوقت ازت می پرسن اهل کجایی، وقتی فقط می تونی سلام کنی و بگی اهل کدام کشوری، می گن: "نی دا شو هن هاو تینگ" یعنی "وای صحبت کردن شما عالیه!" راستش من نمی دونم این جور وقتا باید خوشحال بشم یا ناراحت! چون خودم می دونم چهارتا کلمه بیشتر بلد نیستم، اما چینی ها می گن، ما می دونیم که صحبت کردن به زبان چینی برای خارجی ها خیلی سخته، چرا که تلفظ کلمات بسیار مهمه و روی معنی تاثیر می گذاره، برای همین وقتی کلمه ای رو از جانب خارجی ها متوجه می شن، تشخیص می دن که زبان چینی رو خوب صحبت می کنیم!
به هرحال، با کلام یا بی کلام من عکس گرفتن از چینی ها رو خیلی دوس دارم! به ویژه پدر بزرگ و مادر بزرگایی که همراه نوه هایشون به گردش می روند، یا دخترا و پسرای جوان که والدینشون رو در تفریح و شادی همراهی می کنند! از این دست، عکس بسیار دارم!
