شین چیانگ از دریچه دوربین من

برنامه شین جیان از دریچه دوربین من به ابتکار رادیو بین المللی چین و دفتر مطبوعات منطقه خودمختار اویغور شین جیان برگزار می شود که در چارچوب آن، از دوازده عکاس خبرنگار کشورهای جهان از جمله مصر، روسیه، بلغارستان، مغولستان، آمریکا، فرانسه، قزاقستان، ترکیه، ایران، اندونزی، مالزی و پاکستان و سه عکاس ممتاز چینی دعوت می شود تا به نقاط مختلف شین جیانگ سفر کرده و این سرزمین زیبا و اقلیت نشین چین را از دریچه دوربین خود بنگرند.

سینتیا ویلسون (Cynthia Wilson) عکاس آمریکایی در نزدیکی پارک معروف ملی سنگ زرد زندگی می کند. او که همه ساله با مناطر زیبا این پارک روبرو است، عکس های زیادی از آن همه گرفته است که بسیاری از آنها روی تمبرهای کشور خود به چاپ رسیده است. همین عکاس پس از رسیدن به دریاچه کاناس از مشاهده زیبایی آن شگفت زده است. او می گوید یکی از جذابی های شین جیان این است که در این منطقه گویا در زادگاه خود قرار می گرفت. او ادامه داد:

"بسیار عالی است. گویی در شهر خود بودم. اینجا تا حدودی با پارک ملی سنگ زرد و پارک ملی گراند تیتون کشور خودم شباهت دارد. اینجا، درخت ها و گل ها چمن های اینجا بسیار زیاد. باید بیایید اینجا را نگاه کنید. موقعی که در اینجا عکسگیری می کنم، گویی در شهر خودم بودم."

ماتیئو پونشل (Matthieu Ponchel) عکاس فرانسوی نیز برای نخستین بار وارد شین جیانگ شده است. در میان مناظر زیبا، او حتی نمی گذارد دوربین از دست های خود جدا شود. او می گوید:

"بسیاری برای زیبایی شین جیانگ وارد اینجا می شوند. من هم که به این سرزمین پهناور آمدم، همیشه در میان مناظر زیبا احاطه شده ام. اینجا بسیار راحت، آرام و طبیعی است. مخصوصا دریاچه کانال زیبایی باور نشدنی ای دارد. "

طبیعت زیبا در شین جیانگ همه عکاسان را مست کرده است. اما به عنوان عکاسان، آنها علاوه بر عکسگیری از زیبایی های شین جیان، همچنین امیدوارند محیط جذاب شین جیانگ مورد حفاظت مناسب قرار گیرد تا نسل های آینده نیز بتوانند از این همه زیبایی ها دسترسی داشته باشند. سینتیا ویلسون دراین باره می گوید:

" دیده های من بسیار تاثیرگذار است. اینجا هوا و آب تمیز دارد. مهم تر این که مردم اینجا از روحیه خوب حفاظت از محیط زیست برخوردارند. مثلا همه اتوبوس ها پر از سرنشینان است. این نشانگر این چنین روحیه است. حتی در پارک های آمریکا نیز این گونه عمل نمی کنند."

علاوه بر طبیعیت، فرهنگ ویژه شین جیانگ نیز یکی از جذابیت های آن محسوب می شود. عکاسان در جریان سفر در این منطقه به طرز زندگی این منطقه علاقه پیدا کرده و معتقدند این یکی از جذابیت های شین جیانگ است. داود قهردار امراله عکاس ایرانی در این باره می گوید:

" از موقعی به شین جیانگ آمدیم، اولین چیزی توجه مرا جلب کرد تابلوهایی بود که که اسم هایی شبیه رسم و خط ایرانی بودند، طوری که حتی یک لحظه احساس کردم اینجا شاید چین نباشد و شاید وارد یک کشور دیگری شدیم. چون فکر می کردم اینجا فقط زبان چینی هست، ولی اینکه دیدم، رسم و خط دیگری بود که مخصوص منطقه شین جیانگ است. فضای شهر اورمچی و منطقه شین جیانگ نیز با دیگر جاهای چین فرق می کند. پوشاک، رفتار و حتی سیستم حمل و نقل آنها مخصوصا شهرستان کوچار بیشتر شبیه ایران است. وسایل نقلیه اینجا که استفاده می کنند، از وسایل ابدایی است. مثلا در کوچار خیلی از مردم از دوخرچرخه و سه چرخه استفاده می کنند که برای من خیلی جاب بود. زندگی مردم شین جیانگ خیلی زندگی سنتی است، طوری که می توان گفت عین تهران و ایران است. همان طور که در مناطق دور از شهرها در ایران می بینیم، در شین جیانگ نیز مشاهده کردم مردم نشسته و هندوانه و خربوزه و دیگر محصولات مخصوص آنها می فروشند."

برنامه شین جیانگ از دریچه دوربین من 15 روز به طول انجامید. در این مدت، عکاسان برای آشنایی با فرهنگ، آداب و رسوم و زندگی مردم آنجا به نقاط مختلف شین جیانگ رفته و از دریچه دوربین خود این منطقه زیبا و با جذابیت چین را به جهان معرفی کردند.