یکی از نکات بسیار خوب زندگی در پکن و کار در رادیو بین المللی چین برای من آشنایی با ملیت های گوناگون است. از کشورهای آسیایی و اروپایی تا آمریکای لاتین. برای من هیجان انگیز است، برقراری ارتباط با تمام دنیا و فکر می کنم همان قدر که آشنایی با اون ها برای من پر از هیجان است برای اون ها هم همینطور باشه، به محض اینکه می گم ایرانی هستم، خوشبختانه بدون پرسشی سیاسی از من درباره فرهنگ و زندگی مردم ایران می پرسند، و مشتاقانه دوست دارند تا به ایران سفر کنند و من هم تا جایی که می تونم از نکات مصبت فراوانی که کشورم داره برای اون ها تعریف کنم و از جاذبه های گردشگری و فرهنگی این کشور برای اون ها بیشتر تعریف کنم و هنگامی که می گم عرب نیستم بسیار متعجب می شوند و سوالات بیشتری را مطرح می کنند.
به همان اندازه من هم دوست دارم تا با فرهنگ کشورهای مختلف آشنا بشم، و شاید علامت های تعجب برای من هم بسیاری مواقع پیش آمده است.
بقدری مهربانی از تمام ملیت ها دیده ام که نمی توانم به صراحت انتخابی از کشور خاصی داشته باشم، در تمام شادی های ناراحتی ها و تنها یی ها سعی دارند تا بدون چشم داشتی در کنار تو باشند و خاطراتی را برای یکدیگر می سازند که جدایی را سخت می کند.
هربار که دوستی پکن را برای همیشه ترک می کند قمستی از دوستی است که جدا می شود و تنها خاطرات خوش را برای تو باقی می گذارد. در روزهای پایانی پیش از سفر همه سعی می کنند تا در کنار مسافر باشند و لحظات بیشتری را با یکدیگر بگذرانند و پس از آن بدرقه برای سفری که شاید دیگر دیداری در پی نداشته باشد.
و دوباره شاید آغاز دوستی جدید و آغاز لبخندها تا مدتی نامعلوم اما کوتاه…
