خنده

هر جای دنیا که بروی برخی از رفتار ها و کردار ها و عادت ها را خواهی یافت که به یک شکل هستند ولی درونمایه و پیام آنها با هم فرق دارد. از آداب خوردن و نوشیدن و پوشیدن و گرفته تا راه رفتن و دویدن و ایستادن. هر یک در هر جایی معنی ومفهوم متفاوتی می تواند داشته باشند.

یکی از این رفتار و سکنات خندیدن است و یا بهتر باید گفت که لبخند زدن است. همین خنده که بر هر درد بی درمان دواست!!!!. گاهی لبخندی می زنی که نشان از رضایت است و یا نشان از آشنایی دارد. در برخی جاها لبخند نشان از بی تفاوتی است و با لبخندی مصنوعی و به عمد مصنوعی طرف مقابل به شما حالی می کند که در گذر که وقعی بر تو نمی نهند. گاهی با لبخند تایید می کنی و گاهی هم با نیشخندی زخم می زنی و مخالفت خود را با دیگران ابراز می کنی.

اما در چین این لبخند معنی خاصی دارد. باید گفت که این لبخند در کل چیز دیگری است و یا اصلا لبخند نیست و به مقوله ای کاملا اجتماعی تبدیل شده و کاربری باستانی خود را از دست داده است. این لبخند روی لبان مردم چینی را نمی توان توصیف کرد و توضیح داد و در بسیاری از موارد نمی توان دلیل این لبخند روی لب را فهمید. در خواستی را مطرح می کنی یا خوراکی سفارش می دهی و یا با فروشنده ای چند کلمه رد و بدل می کنی و در هزار و یک موقعیت دیگر این لبخند روی لبان همه هست. حال از نتیجه درخواست و خواهش نمی گویم که بیشتر اوقات نتیجه عکس دارد و به آنچه که می خواهی نمی رسی ولی نمی توانی فهمید که این لبخند از روی ساده لوحی و مهربانی و به رسم مهمان نوازی است و یا از روی زیرکی و سیاست و کیاست!! از معنا و مفهوم این لبخند هیچ یک از خارجیان اطلاع دقیق ندارند و هر کدام گمانی به ناکجا آباد برده اند در وصف این لبخند های اسرار آمیز.

عجیب است این لبخند در میان مردم کشور بزرگ چین.

اما بهترین بازتاب و بازخورد آن این است که همواره و در هر سر بر گرداندنی می توانی چندتایی از این لبخند ها را رصد کنی و از انرژی مثبت آن لذت ببری.

این گونه است این کشور.