خوب بودن

انسان ها همه روز در معرض اخبار و احساسات یکدیگر هستند. این اخبار شامل هر آنچه که در دنیا اتفاق می افتد، می شود و احساسات در دوری و نزدیکی روابط انسانی تشریح می شود.

همه روزه انسان ها در نتیجه این خبر ها و تحت تاثیر این احساسات واکنش های احساسی از خود بروز می دهند و حتی در جنبه های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی، تغییراتی در منش و روند زندگی خود بوجود می آورند. چه بسا که این تغییرات محدوده و مسئولیت آنها را کم و زیاد هم می کند و گاهی نقش های بیشتری بر عهده آنها قرار می دهد و بار زندگی آنان بیش از پیش شده و ادامه راه برای آنها سخت و سخت تر می شود.

در این راه که سختی از ویژگی های ذاتی آن است، همدردی و همذات پنداری و به میان گذاشتن احساسات مشترک از جمله راه هایی است که اگر از بار روی دوش انسان مسئول نکاهد، دست کم به تحمل آسان تر و حتی فراموش کردن وزن آن برای لحظاتی کمک می کند.

از اقتضائات آدم بودن است. در کنار هم بودن در کنار هم زیستن.

اعتباری به من ها و ما ها نیست.

هر لحظه علتی و دلیلی برای تغییر و دگرگونی از گوشه ای از هستی به سوی ما روانه است و توان ایستادگی ما در برابر این تغییرات، نشان از قدرت بشری نهفته در درون ما دارد که تا کنون به کار گرفته نشده است و فرصتی برای بهره مندی از آن بوجود آمده است.

این است زندگی.

ارزش انسان ها به ارزش فردی آنهاست.

جمع خوب ها خوبی می سازد ولی جمع شدن با خوب ها دلیل بر بزرگی و خوبی نیست.

خوب بودن شرط اول است.