یک تجربه شخصی

زندگی با توجه به عرض سنجیده می شود نه طول!!!!!!

شاید عجیب باشد ولی بودن در شرایط و موقعیت های مختلف و درک و کسب تجربه های فراوان در مدتی کوتاه و یا استفاده از تجربیات دیگران به عرض زندگی آدم ها می افزاید.

برخی تجربیات گرفتنی نیست و حتما باید آن ها را مثل سوختن زبان با خوراک داغ یا بریدن دست با چاقو، تجربه کرد و دانست معنی آنها را. اما برخی دیگر از تجربیات هستند که برای افزودن به عرض زندگی باید آنها را از دیگران آموخت و گاهی هم باید دزدید. این ها تا این حد مهم هستند که حتی باید آنها را ربود از دانشمندان و بزرگان و ورزیدگان زمانه!!!!! علوم مختلف، درس های تاریخی و فرهنگی و حتی تجربه ساخت و تولید یک کشور از آن ربودنی های ناب هستند که به کار می آیند در روزگاران تنگی و ناچاری.

اما علاوه بر تجربیاتی که باید کسب کرد و گنجینه هایی که باید ربود، برخی مسافت ها و فاصله ها با چیزهایی پر شده است و بهتر بگویم کوتاه شده است. این چیزها که به صورت خودکار و یا موروثی راه را برای جهش کاسته اند و سرعت به عریض ساختن زندگی می بخشند، نامشان امکان است.

حی و حاضر و آماده!!!!

باید آنها را مانند کارت اعتباری آماده و پر از پول در جیب نهاد به بازار رفت و تا توان در این امکان است آن را خرج کرد و نیاز های پله های بعدی ترقی را با آن خرید.

تفاوت آدم ها در این هم هست. وقتی حمایتی یا مکنتی یا مسکنی آماده در عرض زندگی قرار می گیرد، نیاز به ذکاوت و رندی و نشان دادن قابلیت های فردی کمتر خواهد بود و برای آینده صرفه جویی می شود و شاید هم هیچگاه نیازی به خرج زور بازو نباشد تا آخر عمر. و در لفافه بگویم که گاهی اوقات کاستی ها و عیب ها را نیز پوشش می دهد و واکس خوش نمایی به روی طرف می مالند.

این تفاوت ها هم از باید ها و هنجار های آدمی بودن است. این تفاوت هاست که عرض زندگی انسان ها را تا حدودی تحت تاثیر قرار می دهد. البته همه این ها قطعی نیست ولی دیده شده و تجربه شده اند.

آدمیت به عرض زندگی است نه به طول آن.

باور کنید.