اکسیژن پنبه مانند، پنبه اکسیژنی

این روزها از وقتی هوا بهتر شده و درخت ها و سبزه ها هم کمی جان گرفته اند، فضای پکن خیلی دیدنی تر از گذشته شده است؛ به هر پارکی که وارد شوید جمعیت زیادی را می توانید ببینید، چه برسد که روز تعطیل باشد و جمعیت پارک هم چند برابر روزهای معمولی شود.

در همین روزهای گرم و شاد بهاری که آفتاب آن مثل آفتاب تابستان سوزان است تصمیم گرفتم که دوچرخه سواری را در کشور دوچرخه ها شروع کنم؛ فعالیتی که از این پیش تر به دلیل سرمای هوا – زمستان امسال در مقایسه با سال های دیگر خیلی طولانی تر بود – امکان پذیر نبود.

خلاصه همین روزها به برنامه چند ماهه جامه عمل پوشاندم و تلاش کردم تعدادی از خیابان های پکن را با دوچرخه طی کنم؛ که واقعا هم تلاش دلنشینی بوده است؛ با این حال همچنان هم مشکلات دوچرخه سواری تمام نشده است.

این روزها که آلودگی هوا چندان خطرناک نیست و هوا هم سرد نیست و خیابان ها هم چندان شلوغ نیستند و آفتاب هم آن چنان داغ نیست، مشکل دیگری به رسم هر ساله پکن در مسیر دوچرخه سواری ما سبز شده، در عین دل انگیزی هوا اما نمی توان از ذرات پنبه مانند که تمام محیط و فضا را در بر گرفته اند به راحتی گذشت؛ فصل بهار پکن اگرچه زیباست اما این پنبه های مزاحم به خصوص وقتی که کمی باد هم باشد هر لحظه روی اعصاب عابران مانور می دهند.

پنبه مانند ها ظاهرا محصول درخت هایی هستند که سال ها پیش شهرداری پکن در شهر کاشته و پس از به ثمر نشستن مشکلاتی را با خود به همراه آورده؛ این ذرات درست به اندازه اکسیژن که برای تنفس هر کدام از ما لازم است در هوا موجود هستند، با این تفاوت که اگر وارد مسیر تنفسی شوند نه تنها کلافه گی با خود به همراه می آورند که در عین حال می توانند دلیل بیماری هایی هم باشند؛ همین اکسیژن های پنبه مانند سال هاست که تبدیل به کابوس بهاری مردم این کشور شده و برای مقابله با آن هم راهکارهایی در نظر گرفته اند؛ اگرچه که هم اکنون هم تعداد زیاد این پنبه مانندهای معلق در هوا زیاد است اما این طور که ساکنان شهر می گویند میزان آن ها در سال های گذشته در مقایسه با ابتدای آن خیلی خیلی کمتر شده است.

هر اندازه هم که راهکار مقابله با این خطرات!!!! را در نظر بگیری اما همچنان می توان آن ها را حس کرد، با وجود این که من روی دوچرخه هم از ماسک و هم از عینک استفاده می کنم اما پنبه های معلق در هوا از دیوار عینک و ماسک هم می گذرند و وارد حلق مبارک می شوند، تا خدای ناکرده یک دوچرخه سواری بدون دردسر را نتوانیم تجربه کنیم...