شین جیان در شمال غربی چین قرار گرفته است و یک ششم از وسعت خاک چین را در بر می گیرد. در این سرزمین چشم اندازهای زیبایی دیده می شود. مردم شناسان و فرهنگ شناسان به حضور فرهنگ های متعدد و کاملا متفاوت در منطقه شین جیان پی برده اند که آن را برای تحقیق و پژوهش ارزشمند کرده است. در دشت ها و روستاها، کشاورزی در راستای گذران زندگی بسیار پیشرفت کرده است و زندگی کوچ نشینی در دامنه ها و مراتع کوهپایه ای ادامه یافته است و این همان نقطه ای است که کشاورزی و دامداری در محیط سرد و در میان یخ و کوه های سر به فلک کشیده در کنار هم قرار می گیرند.
کشاورزی در زندگی شین جیان نقش مهمی ایفا می کند و آبیاری نیز به آن کمک فراوانی کرده است و با نقاط دیگر چین که به کشاورزی وابسته بارش باران است، تفاوت فراوانی دارد. برف و باران بر رشد محصولات کشاورزی تاثیر می گذارد، اما در شین جیان چنین نیست. در شین جیان از کانال های آبیاری استفاده می شود که آب رودخانه ها را به سمت مزارع هدایت می کند. در شهرهای تورپان و حامی در شرق شین جیان، کشاورزان از راه و روش نیاکان خود پیروی می کنند و از کاریز استفاده می کنند. آب این کاریزها از برف کوه های تیان شان تامین می شود. در شین جیان، گستره مراتع و زمین های کشاورزی موجب بوجود آمدن نژادهای گوناگونی شده است که به پرورش دام از جمله اسب، گاو و گوسفند مشغول هستند و این نشان دهنده رشد دامپروری در این ناحیه نیز به شمار می رود.
مردم این ناحیه عادات و ویژگی های خوراکی متفاوتی با ساکنان سرزمین های داخلی چین دارند. ساکنان جنوب شین جیان که در روستاها زندگی می کنند، مانند ساکنان جزیره ها هستند، با این تفاوت که اطراف آن ها را بجای آب، شن و کویر «گوبی» فرا گرفته است. در گذشته های بسیار دور که ارتباط میان مردم این روستاها به سختی برقرار می شد و به همین دلیل هر روستا قوانین و شیوه زندگی مخصوص به خود و مرتبط با محیط زیست خود را داشت. این شیوه های گوناگون زندگی ساکنان روستاها موجب بوجود آمدن آداب و آیین منحصر به فردی برای هر یک از این اقوام و نژادهای ساکن در شین جیان شده است.
در دوران باستان، شین جیان محل تلاقی تمدن های شرق و غرب بود. شین جیان در منطقه نادیده گرفته شده ای از قاره آسیا قرار داشت که به دور از سواحل دریاها قرار گرفته بود. با این حال این ناحیه محل ارتباط و رفت و آمد افراد بی شماری از سراسر دنیا به شمار می رفت و هر یک از این افراد و اقوام ردپایی در این سرزمین برجای گذاشته اند. در میان این افراد بازرگانان، پیروان ادیان گوناگون، کارمندان دولتی، نظامیان، هنرمندان، عشایر در پی چراگاه جدید، پیشگامان شهرنشینی و مسافران حضور داشتند که در کنار هم قرار گرفتن آن ها با همه تفاوت های موجود، کاری بس دشوار بود. همراه این مسافران آثاری از فرهنگ ها و تمدن های متفاوت غربی و شرقی و به ویژه باورها و عقاید متفاوت دیده می شد.
