سال که نو می شود....

سنت و آیین عجیبی است در میان مردم شرقی که دلیل و بهانه برای شادی و پایکوبی و دور هم بودن را شده از فرهنگ های دور و دیگر به امانت گرفته و با آن شادی می کنند. دور هم جمع می شوند، ‌هدیه می دهند، هدیه می گیرند، شام می خورند و اوقات خوشی را سپری می کنند.

با وجود فرهنگ و پیشینه قدیمی و باستانی که سرشار از مفاهیم عرفانی و عمیق مرتبط با آن است که شاید برای ما خارجیان ساکن در چین کمی غریب به نظر برسد، با این حال بیشترآیین ها و جشن های بین المللی نیز در این سرزمین گرامی داشته و جشن گرفته می شود. جشن کریسمس، جشن سال نو میلادی، عید پاک، روز ولنتاین و دیگر روزها در کنار جشن میانه پاییز، عید فانوس و عید بهار گرامی داشته می شوند و بسیار موجب شادی و سرور مردم می شود به طوری که این برگزاری این جشن ها به سبک و روش چینی برگزار می شود و با افزودن چاشنی فرهنگی خود به آنها، این روزها را از آن خود کرده اند.

تمام این ها شاید نشانی از آغوش باز این سرزمین برای در بر گرفتن تمام ویژگی های سراسر جهان است که این مردم از هر ایده، حتی بسیار کوچک، پای در راه تولید و گسترش آن می گذارد و دست کمک به سوی کارشناسان خارجی دراز می کنند تا علاوه بر درک بهتر مفاهیم، با روش های باستانی خود جایی در زندگی خود برای این آداب و آیین باز کنند. در ابتدا بر این گمان بودم که شاید مانند کشور ما مراسم ویژه ای برای برگزاری آیین کریسمس و سال نو میلادی برگزار نشود و فقط در منازل یا گوشه دنجی در یک رستوران گروهی اندک این روز را جشن بگیرند. اما آنچه دیدیم فراتر از آنچه بود که می پنداشتیم. یک ماه پیش از رسیدن به این روزها، سراسر شهر حال و هوای سال نو را داشت و در هر گوشه و کناری از شهر نمادی از جشن سال نو میلادی قرار داشت. همه مردم به ویژه به خارجیان، سال نو را با لبخندی گرم در سرمای استخوان سوز پکن شادباش می گفتند. در سراسر شهر مردم در پی خرید و استفاده از تخفیف ها و حراجی های پایان سال فروشگاه های بزرگ هستند. جنب و جوش مردم پکن در این روزها را می توان به سال های نه چندان دور در ایران تشبیه کرد. جنب و جوش و تکاپویی که این روزها کمتر و کمتر شده است. خرید برای سال نو، غوغایی که در بازارهای شهرهای کوچک و بزرگ به راه می افتاد، مادران و پدرانی که خستگی ناپذیر و با لبخندی بر لب به گردش در بازار می پرداختند و پایان هر خریدی، پس از چانه زدن هایی گاه طولانی، تبریک سال نو بود و آرزوی برکت بیشتر در سال جدید. با این که این شور و شوق دیگر نیست در بازار های ایران، اما شادی و شور چینی ها در خرید یاد آور همان روزهاست.

ویژگی بارز و برجسته این کشور این است که ایده های فرهنگی از سراسر جهان را می پذیرد و بی آن که به دیده عیب به آن نگاه کند و به جای بهره مندی از مزایای آن به عیب یابی و عیب سازی بپردازد، آن را موقعیتی عالی برای ایجاد یک بازار و فرصتی طلایی برای فعالیت اقتصادی بر شمرده و از آن استفاده می کند.

برای بالا رفتن، باید آموخت.

باید صبر کرد و خاکی بود.