خوردنی های نیک

جشنواره بین المللی غذا فعالیتی اجتماعی بود که چند وقت پیش، جمعی از مردم چین به همراه تعدادی از خارجی ها در فضای یکی از پارک های بزرگ شهر پکن برگزار کردند. در این جشنواره، انواع غذاها با طعم و شکل متنوع در غرفه ها چیده شده بود و عطر تعدادی از از آن واقعا مست کننده بود! حتی اگر پیش از حضورت در جشنواره یک شکم سیر هم خورده بودی، بی اختیار با دیدن آن همه غذا که به زیبایی تزیین شده بودند، احساس گرسنگی می کردی! (البته بعضی فقط عطر یا قیافه ی خوشگل داشتند!) این رو بعد از این که لقمه ی اول رو که دوست همراهم به دهانش می گذاشت متوجه می شدم! البته مذاق بنده کمی با دوست همراهم فرق می کند! مثلا من از شیرینی های سنتی ترکیه که قیافه اش شبیه باقلوای خودمون بود، خوشم آمد، اما دوستم با خوردنش اخمهاشو تو هم کرد!

بگذریم! بیشتر از بیست غرفه از کشورهای مختلف آسیایی، اروپایی، آمریکایی و آفریقایی، در کنار کشور میزبان، در بخشی از پارک، غرفه هایی بر پا کرده بودند و در آن غذاهای سنتی و ویژه ی کشور خود را به فروش می رساندند. بعضی ها همان جا، در معرض دید بازدیدکنندگان، غذاهای سبک را به سرعت و به شکلی زیبا آماده می کردند و به دست مشتری های منتظر می دادند. سرعت عمل و نحوه ی آماده کردن تعدادی از آن ها کاملا حرفه ای و دیدنی بود، نکته ای که یه جورایی مشتری رو به طرف خودش جذب می کرد!

دوستان خارجی من که سال های گذشته در این جشنواره شرکت کرده بودند، می گفتند که از غرفه ایران، همیشه خرما و پسته و روسری های رنگین و زیبا خرید می کنند! اما عجیب بود که امسال، در این پارک، جای عطر خوش آش رشته خالی بود! غذایی که همیشه در همه ی جشنواره ها و برنامه های دسته جمعی در کشورمان، حرف اول را می زند! در هر حال، متاسفانه کشور ایران در این جشنواره حضور نداشت، و بازدید کنندگان چینی و خارجی، لذت چشیدن غذای لذیذ و خوش مزه ی ایرونی را از دست دادند!

اما من و دوستان همراهم، موفق شدیم طعم غذا و شیرینی چند کشور از جمله، غنا، ترکیه، قزاقستان و یکی دو منطقه ی دیگر رو بچشیم! به هر حال، با این که غذاها خیلی گرون بودند و برای مثال برای چند قاشق پلو یا یک عدد شامی باید بیست یوان پرداخت می کردیم، اما از پرداخت آن ناراضی نبودیم، چرا که می دونستیم این جشنواره در واقع یک جشنواره ی نیکوکارانست که پول حاصل از آن به بیمارستان هایی تعلق می گیرد که به درمان بیماران با بیماری های خاص می پردازند. برای همین خیلی خوشحال بودیم که ما خارجی ها هم تونستیم به نحوی به همراه مردم چین، در یک عمل نیک شرکت کنیم. اما بد نیست اشاره کنم که در کنار برگزاری این جشنواره، برنامه هایی شاد، مثل آوازخوانی و رقص هم پا برجا بود و کشورها علاوه بر برپایی غرفه برای عرضه ی غذا و دیگر محصولات ویژه ی کشورشون، با پوشیدن لباس های سنتی برنامه رقص محلی و آواز سنتی را هم اجرا کردند.

روز خوبی بود! هم خوردیم و هم یه کار نیک انجام دادیم!