شیرینی لبخند

چند وقت پیش داشتم آلبوم عکس هایی را که اولین روزهای ورودم به این کشور تهیه کرده بودم، نگاه می کردم. سوژه بیش از نیمی از عکس هام، چهره بچه ها و سالمندان چینیه!

یادمه پس از تهیه دوربین عکاسی، هر جا که می رفتم، چیزی که بیش از همه نظرم رو جلب می کرد، خنده بچه ها و لبخند سالمند ها بود. آن روزها دلم می خواست کنار همه آن ها بایستم و عکس بگیرم!

البته این کار را هم می کردم. برای همین، همه دوستان خارجی ام تا یک پیرزن و پیرمرد

می دیدند، می گفتند: "مژگان بدو که دوستانت آمدند!"

شاید این عادت من این روزها کمرنگ تر شده باشد، ولی فراموش نشده. آخه، این قشر از جامعه ی چینی همیشه لبخند به لب دارند، و همین امر سبب می شه که هر دوربین به دستی لنز دوربینش را به سمت آن ها بگردونه و از آن ها عکس بگیره!

حالا که دارم این مطلب رو می نویسم، به این فکر می کنم که حتما یکی از علل بالا بودن درصد قشر سالمند در جامعه ی چین، همین، لبخند زدن باشه! آخه مگه نگفتن:

" بخند تا دنیا به رویت بخنده"!

لبخند تو خلاصه خوبی هاست

لختی بخند خنده گل زیباست

پیشانیت تنفس یك صبح است

صبحی كه انتهای شب یلداست

در چشمت از حضور كبوترها

هر لحظه مثل صحن حرم غوغاست

رنگین كمان عشق اهورایی

از پشت شیشه دل تو پیداست

فریاد تو تلاطم یك طوفان

آرامشت تلاوت یك دریاست

با ما بدون فاصله صحبت كن

ای آن كه ارتفاع تو دور ازماست

قیصر امین پور