ماجرای اسباب کشی خانوادۀ عمو اوروز

«خوب به یاد دارم آن روزی را که زلزله رخ داد. خانۀ ما کاملا از بین رفت. خوشبختانه ما همگی خارج از منزل، مشغول کار گندم کوبی بودیم. وگرنه حالا همۀ ما مرده بودیم.»

هر بار که صحبت از زلزلۀ سال 1985 شهرستان «او لو قات ایالت قیزیلسو قرقیز» منطقۀ «شین جیان» صحبت به میان می آید، می توان به راحتی اضطراب را در چهرۀ عمو «اوروز اولای» 56 ساله، حس کرد. دهکده ای که خانوادۀ او در آنجا زندگی می کرد، رو ی نوار زلزله خیز قرار داشت. منطقه ای که هر دوسال، شاهد دستکم، یک زلزلۀ 6 ریشتری می شود. اما از ماه اکتبر سال 2010، زمانی که خانوادۀ آقای اوروز به آپارتمان های ضد زلزله که با کمک استان جیان سو ساخته شد، آنها دیگر بدون هیچ اضطراب و دلهره ای از خطر بروز زلزله، شب ها آسوده سر بر بالین گذاشته و به خواب می روند.

عمو اوروز می گوید:«اگر دولت و دیگر استان ها به ما کمک نمی کردند، نمی توانستم زندگی در چنین آپارتمانی را حتی در ذهن خود تصور کنم. از دولت سپاسگزاریم.»

آقای اوروز و خانواده اش، پیش از این همانند دیگر اهالی قرقیزان شین جیان، کوچ نشین بودند. برای همین در خانه ای زندگی می کردند که با گِل و سنگ، ساخته شده بود و در مقابل حادثۀ طبیعیِ زلزله هیچ مقاومتی نداشت.

آپارتمان جدیدی که حالا خانوادۀ عمو اوروز در آن زندگی می کنند، در مجتمع مسکونی جدیدی قرار گرفته که آن را شهر«یان جو ئو» استان جیان سو، برای زلزله زدگان شهرستان اولوقات ساخته است. این مجتمع مسکونی 4 بلوک با 4 طبقه دارد که در مقابل زلزلۀ 9 ریشتری مقاوم است و از شبکه های آب و برق و تاسیسات گرمایشی نیز برخوردار است. هر کدام از آپارتمان ها 72 متر مربع مساحت دارند. قیمت خرید این

آپارتمان ها، 50 هزار یوان است که 30 هزار یوان آن را خود عمو اورزو پرداخت کرده و پرداخت بقیۀ مبلغ را دولت محلی و استان جیان سو به طور مساوی برعهده گرفته اند.

عمو اوروز که حالا بسیار از خانۀ جدید خود راضی است، با شور وشوق، خبرنگار را برای بازدید، به خانه اش دعوت می کند. خبرنگار، همسر آقای اوروز را در حال آشپزی، پای اجاق گاز می بیند. او با خوشحالی به خبرنگار می گوید:«در خانۀ قدیمی امان، هربار که می خواستیم آشپزی کنیم، مجبور بودیم برای جمع آوری هیزم و کودِ گاو، از خانه خارج شویم، این کار برای ما بسیار زحمت داشت. اما الان می توانیم هر زمان که دوست داریم، اجاق گاز را روشن کنیم.»

او دربارۀ مسئلۀ آب هم می گوید:«ما در منزل قبلی، با کمبود آب مواجه بودیم و می بایستی از آب چاه استفاده کرده و آن را با سطل به خانه برسانیم. این آب معمولا گل آلود بود، مخصوصا در فصل تابستان. بنابراین، از نظر بهداشتی آبِ سالمی نبود. اما حالا از آب شُربِ شهری استفاده می کنیم که علاوه براینکه دسترسی به آن بسیار راحت است، از نظر بهداشتی هم کاملا سالم است.»

همسر آقای اوروز می گوید:«آب شهرستان اولوقات بسیار سنگین است که مصرف آن منجر به سنگ سازی در بدن انسان می شود.» به همین دلیل یکی از فرزندان آنها در سال 1985 ، به مدت یک هفته در بیمارستان بستری بوده است.

استان جیان سو، به منظور کمکرسانی به ایالت «قیزیلسو قرقیز» دفتر مرکزی ویژه ای ایجاد کرده است.

به گفتۀ آقای«وان شیان لیان» مسئول بخش پروژه های وابسته به همین مرکز، پیش از این، سیستم آبرسانی این ایالت بسیار ضعیف بوده و قابلیت آبرسانی به همۀ خانه های ایالت را نیز نداشته است.

به همین علت استان جیان سو، مبلغ 5 میلیون یوان، برای این امر اختصاص داد و به این ترتیب توانست تجهیزاتِ تصفیه خانۀ این ایالت را ترمیم و نوسازی کند.

آقای وان می افزاید:«ما از یک سو میزان آبرسانی را افزایش دادیم و از سوی دیگر با بهره گیری از فناوری های جدید، یون های کلسیم و منیزیم محلول در آب را کاهش داده و به این ترتیب آب را از نظر کیفی بهبود بخشیدیم. با این اقدامات، در دسترس قرار گرفتن آب بهداشتی و سالم به میزان کافی، مورد تضمین قرار گرفته است.»

استان جیان سو، در جریان ساخت و ساز منازل مسکونی برای مردم ایالت قیزیلسو قیرقیز، اصل «محوریت معیشت مردم» را در اولویت کار خود قرار داده است. طبق این اصل، در این استان امکانات رفاهی از جمله، سوپرمارکت، میدان، ورزشگاه و کتابخانه، ایجاد شده است. عمو اوروز در این باره به خبرنگار می گوید که او دیگر مجبور نیست، برای تهیۀ مواد مورد نیاز خود به سوپرمارکت های شهرستان برود، چون دهکده اش، این نوع امکانات را در دسترس قرارداده است. او همچنین از فراهم بودن امکانات رفاهی و بهداشتی، ابراز خرسندی می کند و می گوید:«زمانیکه در روستا زندگی می کردیم، هربار که کودکان برای بازی به بیرون از خانه می رفتند، بسیار خود را کثیف می کردند. تمیز کردن آنها برای ما اسباب زحمت بود. اما حالا نگران این مسئله هم نیستیم. چرا که با وجود امکانات رفاهی و بهداشتی همچون، حمام و لباس شویی، دیگر می توانیم همیشه کودکان خود را پاکیزه نگه داریم. در خانۀ جدید، سیستم گرمایشی هم وجود دارد که مانع از سرماخوردگی بچه ها می شود. سال گذشته، آنها اصلا سرما نخوردند.»

دامپروران از طریق دام های خود، امرار معاش می کنند. دام، از جمله بره، بسیار برای آنها ارزشمند است. آقای اوروز می گوید:«در گذشته، هر سال هفت – هشت بره، بر اثر سرما از بین می رفتند. اما حالا ما آنها را در آغل های گرم، به مساحت 240 متر مربع نگهداری می کنیم، به این ترتیب آنها با خطر مرگ بر اثر سرما روبرو نمی شوند.

عمو اوروز دربارۀ آیندۀ خانواده اش به خبرنگار می گوید:«در هر حال امکانات و شرایط ما نسبت به گذشته بهتر شده است. با وجود آغل جدید، ما می توانیم از گوسفندهای بیشتری نگهداری کنیم، در حالیکه لازم نیست تا وقت زیادی برای حفاظت آنها صرف کنیم، به این ترتیب ما می توانیم کارِ دومی هم در شهری دیگر برای خود پیدا کنیم و به درآمد خود بیفزاییم.»

لازم به ذکر است که پروژۀ ساختمان سازیِ ایالت قیزیلسو قیرقیز که بوسیلۀ استان جیان سو در جریان است، تا پایان عملیات اجرایی خود، 50 نفر دیگر را تحت پوشش قرار خواهد داد.»