مراسم باستانی ازدواج در چین

در تمامی اعصار و ممالک ، ازدواج یکی از مهمترین وقایع زندگی یک فرد به شمار میرود. مراسم ازدواج در هر کشور نیز بنا بر سنت های رایج در آن کشور متفاوت است. اما نقطه مشترک تمامی آنها فرخندگی و شادمانی و به جا اوردن تشریفات معمول است.

در کشور چین به دلیل وجود تعداد 56 گروه قومی ، سنتهای محلی متفاوتی اجرا میگردد، به طور مثال در ملیت "بولانگ" (یکی از 56 قوم چین)، در روز عروسی همراهان عروس ، داماد را می ربایند و در زمان طلوع آفتاب وی را به منزل عروس تسلیم می نمایند و همراهان داماد نیز عروس را ربوده به هنگام غروب به منزل داماد تحویل میدهند. در قوم "دای" ، در جشن مناسبتهای مختلف دختران سوپ مرغ بار میگذارند و آن را برای فروش آماده میکنند. چنانچه آن سوپ مورد پسند پسری واقع گردد دختر با فروتنی سر خود را پائین می اندازد و اگر پسر هدیه ای را نیز تقدیم دختر نماید در آن صورت هر دو سوپ را به محل خلوتی می برند و قراری برای ازدواج میگذارند. در ملیت "جوانگ"، دختران در مراسم نمایش آوازهای دسته جمعی، به هنگام آواز خوانی توپهای رنگارنگ و تزئین شده ای را با خود حمل میکنند و آن را به سوی پسر مورد علاقه خود پرتاب میکنند.

در مراسم باستانی ازدواج در چین، پیروی از اصول خاصی شامل رعایت آداب 6 گانه بسیار مورد توجه بوده است. در زمانهای قدیم ازدواج نه بر اساس علاقه دو جوان به یکدیگر بلکه با انتخاب و خواست والدین شکل میگرفت. آئین خواستگاری و ازدواج مرحله به مرحله به پیش میرفت:

خواستگاری: هنگامیکه والدین پسر جفت مناسبی برای فرزند خود می یافتند در جلسه اول یک واسطۀ ازدواج را برای خواستگاری به همراه خود به منزل دختر می بردند. رسم بر آن بود که در اولین دیدار، به دلیل آنکه هنوز موافقت طرفین اعلام نشده بود، خواستگاران با چای پذیرائی نمیشدند. چنانچه خواستگاری به جواب مثبت می انجامید ، هدایا و خوراکیهائی جهت نشان دادن امتنان دو طرف به واسط ازدواج تقدیم میگردید.

طالع بینی روز تولد: خانواده داماد پس از پرسیدن نام کامل و روز تولد دختر، از یک طالع بین درخواست میکردند تا پیشگوئی نماید که آیا این ازدواج خوش یمن خواهد بود یا خیر.

تقدیم هدایای نامزدی: با اعلام خوش یمن بودن وصلت، واسطۀ ازدواج هدایائی را به والدین دختر تقدیم می نمود که به معنای قبول و ادامۀ مراحل ازدواج بود.

تقدیم هدایای عروسی: این مرحله، فرخنده ترین مرحلۀ آداب یک ازدواج سنتی در چین است. هدایای متعددی برای ابراز احترام به خانوادۀ عروس تقدیم می گردید که نشان دهندۀ توانائی داماد در فراهم آوردن یک زندگی راحت و مرفه برای عروس نیز به شمار میرفت.

تعیین تاریخ عروسی: خانوادۀ داماد از یک طالع بین دعوت می نمودند تا بر اساس علم نجوم تاریخ خجسته ای را برای برگزاری مراسم عروسی تعیین کند.

پیش از انجام مراسم عروسی، خانوادۀ دختر، جهیزیۀ عروس را به خانوادۀ داماد ارسال می کردند. جهیزیه نمایانگر توانائی مالی خانوادۀ عروس بوده و اقلام خاصی را نیز شامل می شد، به عنوان مثال یک قیچی پروانه ای شکل که نشانۀ جدائی ناپذیر بودن عروس و داماد است و نیز گلدانهائی به معنای صلح و ثروت در میان جهیزیه دیده می شد.

خانوادۀ داماد نیز با استفاده از میوه های قرمز رنگ و نیز لوبیای سبز و قرمز و انواع شکلات و شیرینی جات، محل اقامت جدید عروس و داماد را تزئین می نمودند و هیچ کس اجازه نداشت تا روز عروسی و پیش از عروس و داماد به اقامتگاه آنان وارد شود.

جشن عروسی: در روز جشن عروسی داماد در منزل عروس با او ملاقات می کرد. پیش از ورود داماد به منزل عروس، یکی از زنان محترم و میانسال فامیل موی عروس را با نوارهای رنگی می آراست. عروس لباس قرمز بر تن می کرد چرا که چینیان بر این باور بودند که رنگ قرمز شادی می پراکند. عروس با مشایعت برادر بزرگتر خود به درون کالسکۀ عروسی هدایت می شد . با ورود کالسکۀ عروس به محل عروسی، با موسیقی سنتی و آتش بازی از آنان استقبال می شد. عروس و داماد بر روی فرش قرمز به محل تعبیه شده برای آنان قدم می گذاشتند و سه مرتبه برای احترام به آسمان، والدین و همسر تعظیم می کردند. پس از جایگیری عروس و داماد در محل مخصوص، از میهمانان پذیرائی می شد.

سنت ازدواج از زمانهای کهن تا زمان حال تغییرات بسیاری داشته است و به مرور زمان ساده تر شده است. برخی از تشریفات باستانی آن حذف شده و مراسم به صورت امروزی تری درآنده است. با این حال، اصول این آداب همچنان باقی است.