از سیر تا پیاز چین – قسمت سوم

 می پرسید معیار استفاده برخی از خطوط هوایی از این ترمینال مدرن و عدم استفاده برخی دیگر چیست؟ دلیلش به اندازه گلیم بر می گردد. ترمینال های جدید هر فرودگاهی با هزینه های بسیار بالا و سرمایه گذاری شرکت ها و موسسات مختلفی ساخته می شود که یکی از راه های بازگشت سرمایه هزینه شده، عوارض فرودگاهی است. که خوب طبیعتاً، از عوارض مربوط به ترمینال چندین ساله، بیشتر است. پس هر اندازه که پول بدهی، آش (یا همان ترمینال) می خوری!!!

در فرودگاه شهر پکن، معمولاً صف طولانی برای عبور از افسر پلیس فرودگاه و کنترل ویزا وجود ندارد. البته این قیاس را نه با فرودگاه امام خمینی بلکه با فرودگاه اورلی پاریس و یا جی. اف. کی نیویورک انجام دادم. به وبلاگ نافه مشک ختن در بخش دیدگاه شمای وب سایت رادیو بین المللی چین که سر بزنید، عکس ها گویا تر می توانند این موضوع را نشان دهند.

راستی تا یادم نرفته بگویم که هر گیشه افسر کنترل گذرنامه فرودگاه به یک دستگاه ویژه امتیاز دهی مجهز است که شاید برای خیلی ها عجیب به نظر برسد. این دستگاه که عکس آن را در وبلاگ نافه مشک ختن قرار داده ام، یک وسیله کوچک الکترونیکی است که بر روی آن شماره پرسنلی افسر مربوطه درج شده است. در پایین آن 4 دگمه قرار داده شده است که بر روی آن ها از چپ به راست عبارات «کاملاً راضی»، «راضی»، «کمی ناراضی» و «کاملاً ناراضی» به دو زبان چینی و انگلیسی نوشته شده است.           

 برای آن هایی هم که این دو زبان را نمی دانند، شکل دگمه ها برای دو مورد رضایت به شکل صورتک سبز رنگ خندان، و برای دو مورد عدم رضایت به شکل صورتک قرمز رنگ ناراحت تعبیه شده است. شما می توانید بر حسب نوع برخورد افسر گذرنامه، با فشار دادن هر کدام از این دگمه ها به او امتیاز بدهید. این یعنی نهایت مردم سالاری. اینطور نیست؟!

در فرودگاه شهر پکن، پس از تشریفات مربوط به ویزا، فروشگاه های بدون پرداخت مالیات و در اصطلاح «دیوتی-فری» را مشاهده می کنید. اگر معمولاً علاقه ای به خرید از این فروشگاه ها ندارید، به شما توصیه می کنم حتماً چند بسته شکلات سوئیسی و چای کیسه ای احمد و هر چیز وارداتی که مصرف می کنید، از این فروشگاه خریداری نمایید چون قیمت این اقلام در داخل چین، تقریباً  یک و نیم برابر است.

کشور چین به دلیل تولیدات فراوان داخلی و حمایت از تولیدکنندگانش، مالیات سنگینی از کالاهای وارداتی به این کشور اخذ می کند و قیمت برخی از کالاهایی که در غرب دیده بودم، در پکن فوق العاده گران است. البته به این موضوع و بررسی تفاوت های کالاهای عرضه شده در چین مفصلاً خواهم پرداخت.

 فرودگاه پکن تا مرکز شهر 27 کیلومتر فاصله دارد اما این فاصله با یک قطار سریع السیر که به برکت المپیک 2008 در این شهر، راه اندازی شد، 16 دقیقه ای طی می شود. مسیر حرکت این قطار به این شکل است که از ترمینال 3، به سمت ترمینال 2 می رود و پس از پیاده و سوار کردن مسافران، به سمت مرکز شهر حرکت می کند. این قطار، پس از ترمینال 2، فقط در دو ایستگاه دیگر توقف دارد که یکی از آنها، «سان یوان چیاو» و ایستگاه نهایی آن در مرکز شهر، «دون جی من» نام دارد.