مورد دیگری که کمی تا قسمتی عجیب است و در همین هواپیما و پیش از نشستن رخ می دهد، توزیع فرم هایی به رنگ سفید و زرد است که بر روی آن کارت ورود و کارت خروج درج شده است که دو بخش کاملا مجزا دارد و با پرفراژ از هم جدا شده است. عجیب بودنش هم بابت همین قسمت کارت خروج است که در تجربه های شخصی خود به هیچ کشور دیگری، لازم به ارائه کارت ویژه ای در هنگام خروج از آن کشور نبودم. لازم به توضیح است که این روش در هنگ کنگ و ماکائو هم که جزو کشور چین هستند، اجرا می شود. به هر حال، کارت بخش ورود را از شما در بدو ورود می گیرند و کارت خروج را باید تا هنگام خروج از کشور، نگه دارید. البته اگر آن را گم کردید زیاد نگران نباشید. از این کارت ها، به اندازه کافی در گیشه مخصوصی، در مجاورت افسر کنترل گذرنامه فرودگاه های چین قرار داده شده است.
برخی از ما در انجام کارها عجول هستیم و سعی می کنیم در بعضی از جاها، بدون تفکر کارهایی انجام دهیم که جای بحث دارد. اگر اهل سفر هوایی باشید، به این نکته پی برده اید که با به زمین نشستن هواپیما بر روی باند، داستان ایمنی پرواز و بسته بودن کمربند ایمنی تمام نمی شود و باید تا توقف کامل هواپیما، بر روی صندلی های خود نشسته و به قول معروف «جُم نخورید». علت آن هم این است که ممکن است هواپیمای دیگری در روی باند، منحرف شده و برخوردی رخ دهد (نظیر حادثه هواپیمای ک.ال.ام در تهران). اما دریغ از گوش شنوا. به محض نشستن هواپیما، تلفن های همراه را روشن می کنیم و نیم خیز می شویم بارمان را از محفظه های بالای سرمان برداریم که با ایما و اشاره مهمانداران، با کمی غرولند می نشینیم. در این مورد، در داخل خطوط هوایی چینی، اصلاً احساس غربت و یا خجالت نکنید. آنها هم مثل ما عجولند!
 |
 |
فرودگاه شهر پکن، در سال 1958 گشایش یافته است و سه ترمینال دارد. ترمینال یک آن، کوچک است و تاکنون دوبار بازسازی شده است. ترمینال دو که در سال 1999 و به مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین افتتاح شد، همان ترمینالی است که ایران ایر، مسافرانش را پیاده و سوار می کند. فرودگاه پکن، ترمینال جدید و بسیار مدرنی دارد که ترمینال سه نامگذاری شده است. این ترمینال، در فوریه 2008 ، در فاصله پنج ماه مانده به مراسم المپیک تابستانی پکن، به بهره برداری رسید. این ترمینال، مورد استفاده اکثر خطوط هوایی معتبر جهان قرار می گیرد.
