نامه یکم؛ نخستین سلام

سلام،

من سونا انزابی نژاد هستم. نزدیک یک سال است که به عنوان کارشناس ایرانی بخش فارسی رادیو بین المللی چین، در شهر پکن زندگی و کار می کنم.

خوشحالم که فرصتی پیدا کرده ام تا این تجربه جالب و بی نظیر را با همه دوستانی که به این سرزمین بزرگ و فرهنگ پربار آن علاقه مند هستند، شریک شوم.

این نامه ها، روایت شخصی من است از دیده ها، شنیده ها و تجربه هایم از زندگی در پکن و هر منطقه دیگری از چین که امکان دیدنش را پیدا کنم.

هر وقت فکر کردم چیزی برای تعریف کردن دارم که ممکن است برای شما هم جالب باشد نامه ای می نویسم و چند تا عکس برایتان می فرستم.

بهانه نوشتنم ممکن است گردشی در یک معبد یا موزه باشد یا قدم زدنی در گوشه و کنار این شهر عظیم و هزار رنگ، در کوچه ای قدیمی با رنگ و بوی گذر سالیان یا خیابان هایی شلوغ، پر از برج ها و آسمانخراش ها.

گاهی هم اگر پیش بیاید لذت دیدن یک فیلم، شنیدن یک موسیقی چینی یا شاید گپ زدن با یک دوست نویافته چینی در متروی پکن را با شما قسمت خواهم کرد.

چین با پیشینه تاریخ و تمدن هزاران ساله اش همیشه مورد توجه جهان بوده اما امروز با تحولات اقتصادی و اجتماعی که با شتابی اعجاب انگیز، چهره آن را تغییر می دهد بیش از پیش به سرزمینی جذاب و تا حدودی اسرارآمیز برای خارجی ها، به ویژه غربی ها تبدیل شده و روز به روز بر تعداد مسافران و گردشگرانی که برای «شناخت چین» به این کشور بزرگ و متنوع سفر می کنند، افزوده می شود و هستند افرادی که پس از مدتی اقامت یا سفر در چین درباره ویژگی های «مردم چین» اظهار نظر می کنند یا می نویسند.

نقل قول جالبی هست که خیلی دوستش دارم. می گوید: «اگر می خواهید «درباره چین» کتابی بنویسید فقط یک هفته در آنجا بمانید، اگر می خواهید مقاله ای بنویسید فقط یک سال بمانید. چون اگر بیش از این بمانید هرگز نخواهید توانست چیزی بنویسید!»

هر چه به شناخت دقیق تر و عمیق تری درباره این سرزمین وسیع با تنوع جغرافیایی، فرهنگی و قومی کم نظیر آن برسیم، نوشتن و حرف زدن کلی درباره آن را دشوارتر می یابیم.

من نیز، هر چند شناخت و نزدیک شدن به دنیای آدم ها، علایق و سبک زندگی آنها از هر چیز دیگری برایم جالب تر است و در تجربه زندگی ام در پکن هم آشنایی با جریان زندگی روزمره گروه های مختلف مردم حتی بیشتر از دیدنی ها و بناهای معروف و آثار تاریخی شهر توجهم را جلب می کند، همیشه برای نوشتن درباره این موضوعات نگرانی هایی داشته ام. چرا که چنین نوشته هایی به راحتی ممکن است با خطر عمومیت دادن مواجه شود.

چطور می توان درباره ملتی بزرگ با پیشینه تمدنی چندهزار ساله، که یک پنجم جمعیت جهان را در خود جای داده، نزدیک به 60 گروه قومی به رسمیت شناخته شده دارد و زندگی شهری آن نیز با تمام پیچیدگی های گذار از جامعه سنتی به مدرن مواجه است، حرفی زد و نگران قابل اطمینان بودن آن نبود؟

همه این حرف ها را زدم که بگویم تمام آنچه در نامه هایم برایتان خواهم نوشت تنها برداشت ها و روایت هایی شخصی است از تجربه هایی محدود، با تمام دشواری های ارتباطی متداول در شناخت یک فرهنگ متفاوت.

با وجود این امیدوارم که برایتان جالب باشد و بی تردید از شنیدن تک تک نظرات همه دوستان آینده ام خوشحال می شوم و مشتاق تر به نوشتن...

شاد باشید

سونا