پلی معلق به نام آمینا

بر روی رودخانه ای به نام«شیائو چین» که در شهرستان«چین حه» آلاتای شین جیان چین واقع است، پلی معلق دیده می شود. طول این پل 91 متر و عرض آن 1.4 متر است.

مردم شهرستان چین حه هرگاه می خواهند به این پل اشاره کنند با افتخار نام پل «آمینا» را به کار می برند. این نام را «جائو جیه» دبیرسابق کمیتۀ حزبی شهرستان چین حه برای این پل انتخاب کرده است.

در این شهرستان رودخانه های بسیاری وجود دارد اما تنها این پل به نام «آمینا»، زنی از مردم عادی از ملیت اویغور، نامیده می شود.

«آمینا سعودی» زنی 56 ساله از تاجران بخش خصوصی پارچه است. فعالیت تجاری او چندان گسترده نیست و در آمد چشمگیری ندارد. با اینکه زندگی ساده ای دارد اما بسیار مشتاق یاری رسانی به دیگران است.

«کون شیوچین» تاجری از بخش خصوصی به خبرنگار می گوید:« آمینا به هرکسی که دچار مشکل باشد کمک می کند، خود من هنگامی که برای خرید و انبار کالا به پول نیاز دارم از او کمک می گیرم. اونه تنها به من، بلکه به افرادی از ملیت های «قزاق و هویی» هم دست یاری می دهد. او واقعا انسان خوبی است. در اینجا همه به او احترام می گذارند.»

شهرستان چین حه، شهری کوچک در نزدیکی رودخانه های «داچین» و «شیائو چین» است. در اطراف رودخانۀ شیائو چین، سه دهکده با بیش از یک هزار خانواده وجود دارد.

این منطقه و مرکز شهرستان، در دوطرف رودخانۀ شیائوچین واقع شده اند.

مردم دهکده برای ورود به مرکز شهرستان مجبورند از راه رودخانه وارد شوند.

در غیر اینصورت آنها مجبورند مسیری بیش از 62 کیلومتر را دور بزنند. اما آب رودخانه بسیار سرد است و به همین علت اکثر مردم که این مسیر را طی می کنند مبتلا به بیماری رماتیسم می شوند. علاوه براین مشکل، در فصل بهار هنگامی که برف ها ذوب می شوند، آب رودخانه هم بالا می آید. در این هنگام گاهی سواران بر پشت اسب ها به طور ناگهانی دچار حادثه شده و به رودخانه سقوط کرده و به این ترتیب جان خود را از دست می دهند.

روستائیان و دامپروران ملیت قزاق که برای خرید کالای مورد نیازشان به فروشگاه آمینا مراجعه می کردند، همیشه از مشکلات مسیری می گفتند که برای رسیدن به فروشگاه وی مجبور بودند طی کنند.

آمینا با شنیدن مشکلات آنها فکر ایجاد یک پل معلق بر روی رودخانۀ شیائو چین به ذهنش می رسد. اما ایجاد پلی روی رودخانه ای با عرض حدود 60 متر نیاز به مبلغی حدود 300 هزار یوان داشت.

شهرستان چین حه یک شهرستان فقیربود. درآمد سرانۀ روستائیان و دام پروران در هرسال، تنها 3300 یوان، یعنی در آمدی پائین تر از سطح متوسطۀ منطقۀ خودمختار شین جیان بود. بنابراین اختصاص این مبلغ برای دولت این شهرستان امری بسیار مشکل بود.

آمینا که خود حدود 100 هزار یوان پس انداز داشت، این فکرخود را با همسرش در میان گذاشت. اما شوهرش با وی موافق نبود . چرا که او مردی نابینا بود و چهار فرزند وی فعالیت رسمی نداشتند. 

با اینحال آمینا دلسرد نشد. وی به خبرنگار می گوید:«شخص سالخورده ای که از تصمیم من آگاه شد بسیار به شوق آمد و مبلغ 500 یوان به من داد و گفت که «عزیزم ، عزمت را جزم کن، ما به تو کمک می کنیم» فرزندانم نیز با من همکاری کردند. پسربزرگم 10 هزار یوان و فرزند دومم 4 هزار یوان خود را به من بخشیدند. با این کمک آنان دلگرم شده و خوش بینانه تصمیم به عملی کردن فکرم گرفتم. »

این عمل آمینا بسیاری از مردم را تحت تاثیر قرار داد. متخصصان فنی سازمان های آب و برق و سازمان راه و ترابری، به طور رایگان اقدام به نقشه برداری کردند و اهالی دهکده های اطراف رودخانۀ شیائو چین هم داوطلبانه کار حمل و نقل شن و سنگ را برعهده گرفتند.

پس از طی یک ماه تلاش، پل با موفقیت ساخته شد.

زمانی که ساخت پل به اتمام رسید، اهالی دهکده های اطراف رودخانه، همچون روز عید، شادمانی کردند. آنها با پوشیدن لباس های زیبا شروع به آوازخوانی و رقص و پایکوبی کرده و به یکدیگر شیرینی تعارف کردند.

اعضای خانوادۀ آمینا، کماکان در خانۀ خشتی که 32 سال پیش بنا شده است زندگی می کنند. برروی شیشۀ پیشخوان کالاهای فروشگاه وی، درز و شکاف هایی دیده می شود. با اینحال آمینا می گوید که مشکل من همچون مشکل مردم، بزرگ و با اهمیت نیست. من فکر می کنم تصمیمی که برای سپردن پول و سرمایه ام برای ایجاد یک پل اختصاص داده ام تصمیمی منصفانه بوده است.