معرفی دیلینار عبداللهّ هنرمند رقاص مشهور شین جیان

«دیلینار عبدالله» هنرمند رقاص مشهور و رئیس «انجمن رقص شین جیان» است. وی در سال 1966 میلادی در یک خانوادۀ هنرمند در شهر ارومچی، مرکز منطقۀ خودمختار شین جیان اویغور به دنیا آمد. پدرش رئیس ارکستر گروه رقص و آواز شین جیان و مادرش رقاص همین گروه بود. به همین دلیل خاطرات دیلینار از کودکی اش توام با رقص زیبای مادر و آواز دلنشین پدر است. او در سن4 سالگی می توانست با بپا داشتن کفش مخصوص رقص باله برقصد و در 6 سالگی

می توانست ضمن نواختن «دوتر» (نوعی ساز موسیقی ملیت اویغور) آواز بخواند.

اما از آنجا که مادرش با مشکلات این گروه از هنرمندان آشنا بود نمی خواست دخترش هم یک رقاص باشد.

مخالفت های مادر چیزی از عشق دیلینار به رقص نکاست . وی پس از اینکه دورۀ ابتدائی مدرسه اش را به پایان می رساند مخفیانه در امتحان بخش هنر دانشکدۀ قومی مرکزی چین شرکت کرده و قبول می شود.

وی در گفت و گو با خبرنگار سی آر آی می گوید:«هنگام خداحافظی در ایستگاه راه آهن، مادرم در حالیکه نوازشم می کرد گفت، حالا که رقص را انتخاب کرده ای پس باید بهترین رقاص شوی در غیر اینصورت به پکن نرو».

ودختر در حالی راهی پکن می شود که نصیحت مادر را در ذهن خود حک کرده است.

سال 1982 میلادی دیلینار عبدالله از دانشکدۀ قومی مرکزی فارغ التحصیل

می شود. با وجود اینکه مسئول دانشکده بارها از او برای تدریس در دانشکده دعوت می کند اما وی تصمیم به بازگشت به زادگاهش شین جیان دارد.

دیلینار عبدالله می گوید:«اگرچه شین جیان با پکن فاصلۀ چندانی ندارد اما با اینحال همۀ افراد نمی توانند برای یادگیری رقص به پکن بروند. لذا این وظیفۀ من است تا آنچه را که در پکن آموخته ام در اختیار دیگران قرارداده و آن را در زادگاهم گسترش دهم. شین جیان بیش از هر مکان دیگری نیازمند ماست.»

او پس از بازگشت به زادگاهش، رقاص گروه رقص و آواز شین جیان

می شود. بعد از گذشت سه سال در حالی که فقط 18 سال دارد، می تواند با موفقیت، نمایش رقص تک نفره برگزار کند. پس ازآن، شنیدن صدای کف زدن ها و دریافت گل و جوایز مختلف، جزوی از زندگی وی می شود.

با وجود اینکه این هنرمند رقاص جوایز طلایی بسیاری در داخل و خارج از کشور بدست آورده است اما وقتی می خواهد از یکی از خاطراتش یاد کند به تجربه اش در اولین دورۀ مسابقات جهانی هنر رقص در المپیک سال 2004 کرۀ جنوبی اشاره می کند. چراکه وی هنگام برگزاری برنامه اش مجروح می شود.

ابتدا زانوی او ورم می کند. سپس هنگام قدم زدن دچار مشکل می شود. اما به محض اینکه نواختن موسیقی آغاز می شود او درد و ناراحتی خود را فراموش کرده و شروع به رقصیدن می کند و در نهایت جایزه صلح جهانی را از آن خود می کند. زمانی که رئیس گروه ارزیابی مسابقه متوجه می شود که دیلینار عبدالله با وجود زخم بر زانو رقصیده است، نسبت به روحیه و هنر وی ادای احترام می کند و دیلینار عبدالله نیز در پاسخ به وی می گوید:«از علاقلۀ شما به رقص چینی سپاسگزارم.»

سال 2006 میلادی، این هنرمند رقاص، صندوق تبادلات و توسعۀ فرهنگ و هنر دیلینار شین جیان را تاسیس می کند. وی با این روش قصد دارد که سهمی در گسترش هنر رقص سنتی شین جیان و سپردن آن به نسل های بعدی داشته باشد.

وی می گوید:«زندگی هنری یک رقاص بسیار کوتاه است. ما رقاصان وقتی پا به سن بگذاریم دیگر نمی توانیم بر روی صحنه برنامه اجرا کنیم. در عوض

می توانیم رقاص های جوان تربیت کنیم. در این حالت زندگی هنری ما تداوم خواهد داشت. در هر صورت فرهنگ و هنر شین جیان باید توسعه یابد، من به عنوان رئیس انجمن رقص شین جیان وظیفه دارم سهمی در گسترش این امور داشته باشم.»

پس از تاسیس صندوق یاد شده، دیلینار عبدالله به صورت رایگان 38 رقاص برجسته از ملیت های مختلف از جمله، هان، اویغور و قزاق تربیت می کند.

او همچنین با تاسیس گروه هنری «تیان شی» فرصتی برای کودکان شین جیان فراهم می کند.

دیلینار عبدالله می گوید:«گاهی اندکی گرما می تواند باعث جوانه زدن یک دانۀ هنری شود. بهر حال، شین جیان به جوانان خلاق نیاز دارد.»