مدرسۀ هنری «ما جین شان»

هوا آر ترانۀ بومی اقلیت های ملی چین در شمال غرب این کشور است. این ترانه در سالهای اخیر به طرق مختلف از نسلی به نسل دیگر منتقل گشته و موضوعات آن غنی تر شده است. به مرور زمان، ترانه سرایان برجسته ای به عرصه آمدند که هنر و فرهنگ این نوع ترانۀ قومی را ارائه می کنند. یکی از این خوانندگان، «ما جین شان»، هنرمندی سالخورده از ملیت دون شیان است. در برنامۀ این هفتۀ مسلمانان چین، به شرح داستان تاسیس مدرسه هنری هوا آر توسط این هنرمند سالخورده می پردازیم.

در 23 کیلومتری جنوب بخش هه جن از استان گان سو، ناحیه ای جنگلی با نام «سون مین یان» واقع شده است که دارای مناظری دیدنی است. در بیست و هشتم ماه چهارم هر سال به تقویم کشاورزی چین، به هنگام شکوفائی گل اشرفی وحشی،خوانندگان هوا آر با اجتماع در این ناحیه به سرودن آواز هوا آر می پردازند. نوای رسای آواز هوا آر که در کوه ها به گوش می رسد به قدری دلپذیر است که مردم با شنیدن آن راه برگشتن به خانه را فراموش می کنند. به همین دلیل «سون مین یان»، "پایگاه میراث هوا آر چین" نامیده می شود.

در دامنۀ کوه« سون مین یان»، چند خانه آجری به چشم می خورد و مدرسۀ هنری هوا آر «ما جین شان» در این مکان واقع شده است. «ما جین شان» 65 ساله مدیر مدرسۀ هنری هوا آر است.

وی به خبرنگار سی ار آی گفت که با تشویق مادرش در 8 سالگی خواندن هوا آر را آموخته است. وی که پیش از 58 سالگی به حرفۀ چاقو سازی مشغول بوده است، به دلیل علاقۀ فراوان به آواز هوا آر، ضمن ساختن چاقو هنر سرودن هوا آر را به شاگردان خود آموزش می داد.

وی می گوید: "من در طول روز به ساخت چاقو در«سون مین یان» مشغول بودم و شب ها به رایگان هوا آر را به شاگردان خود می آموختم. گاهی اوقات آموزش این هنر از ساعت 7 یا 8 شب تا ساعت 12 شب طول می کشید".

به منظور اشاعۀ بیشتر هوا آر و فراگیری این هنر مردمی توسط تعداد بیشتری از کودکان، «ما جین شان» تصمیم گرفت که مدرسۀ هنری هوا آر را تاسیس کند.

« ما جین شان» می گوید: "مردم مناطق فلات شمال غرب چین، تفکر نسبتاَ محافظه کارانه ای دارند و از آن جائی که مضامین ترانه های هوا آر عمدتا به عشق میان دو جنس مخالف مرتبط است، مردم معتقد بودند که آموزش هوا آر مناسب نیست".

به همین دلیل، «ما جین شان» در آغاز آموزش خود با فشارها و مخالفت های بسیاری روبرو شد.

وی می گوید:" در روزهای نخست، بعضی از مردم با طعنه و سرزنش با من حرف می زدند. بعضی ها حتی با ارسال پیام کوتاه از طریق موبایل، من را مسخره می کردند. بعضی از والدین ها اجازۀ یادگیری هوا آر را به کودکانشان نمی دادند. اعضای خانواده من نیز مخالفت می کردند".

با این وجود، در ماه ژوئن سال 2004 «ما جین شان» سخت کوش با حل مشکلات و با استفاده از اندوختۀ مالی که در حرفۀ چاقو سازی پس انداز کرده بود، "مدرسه هنری هوا آر ما جین شان" را تاسیس کرد.

برای جذب تعداد بیشتری از شاگردان و انتقال مفید تر هوا آر، طی شش سال گذشته، تحصیل در مدرسۀ «ما جین شان» رایگان بوده است و ما جین شان و دو معلم دیگر پولی بابت تدریس دریافت نمی کردند. علاوه بر آن، «ما جین شان»، مخارج سفر شاگردانی را که خانه شان با مدرسه فاصله زیادی دارد، می پردازد. در حال حاضر تعداد شاگردان مدرسۀ هوا آر از 30 نفر به بیش از یک صد نفر رسیده است.

«ما شیائو لون»، نوه ما جین شان به خبرنگار ما گفت: "بسیاری از خوانندگان هوا آر در بخش های گوان هه، لین شیا و هه جن از ناحیه لین شیا، از شاگردان «ما جین شان» هستند که حالا در منطقه لین شیا شهرتی پیدا کرده اند. در سال گذشته دو نفر از شاگردان 7 سالۀ مدرسه، به نمایندگی از طرف استان گان سو در سالن بزرگ مردم بر روی صحنه نمایش ظاهر شدند".

«ما جین شان» به خاطر دستاوردهای چشمگیرش در زنده نگه داشتن و توسعۀ هوا آر، در سال 2008، لقب "وارث گروه دوم میراث فرهنگی غیر مادی در سطح ملی" را از آن خود کرد. وی با کسب این لقب، وظائف بیشتری را بر دوش خود احساس می کند.

وی می گوید: "هوا آر هنری مردمی است. من اشاعۀ آن را در سر تا سر زندگی ام ادامه خواهم داد و تا حد توان شاگردان این هنر را پرورش خواهم داد. هر چقدر هم که با مشکلات مواجه شوم هوا آر را زنده نگه خواهم داشت و آن را توسعه خواهم داد".