|
||
GMT+08:00 || 2010-04-30 19:50:07 cri |
ما زی جن که بیش از 40 سال دارد، یک تاجر و فروشنده شمشیر کمری است. وی از اقلیت بائو آن می باشد و هر روز سوار بر خودروی شخصی خود، کالای مشتریانش را به آنان تحویل می دهد. وی در گفت و گو با خبرنگار ما اظهار داشت که خودرو، تسهیلات فراوانی برایش فراهم کرده است. وی به خبرنگار ما گفت: در سالهای اخیر، حجم فروش شمشیر کمری افزایش یافته است و درآمد حاصل از این کار هم بیشتر شده است. آقای ما به منظور حمل و نقل اجناس مشتریان و نیز راحتی در سفر، این خودرو را خریده است. او با اشاره به دوران کودکی خود، آهی کشیده و می گوید: «در آن زمان، هیچ وسیله نقلیه ای وجود نداشت. ما حتی الاغ هم نداشتیم. من و برادر بزرگم که برای خرید ذغال به شهر می رفتیم، مجبور بودیم آن را بر روی شانه هایمان حمل کنیم. من 25 کیلوگرم ذغال و برادرم 30 کیلوگرم، حمل می کرد. ما با پای پیاده و پس از حدود یک ساعت، به خانه می رسیدیم. در آن زمان، کلیه اهالی روستا، با پای پیاده به این طرف و آن طرف می رفتند.» وضع بخش جی شی شان، در دهه 70 میلادی این گونه بود. اطلاعات و حمل و نقل در آن، عقب مانده بود. برای خانواده های روستایی این بخش، خریدن خودرو، ممکن نبود و یک رویای بعید بود. اما به دنبال اجرای اصلاحات و وزیدن نسیم بهاری سیاست درهای باز در سراسر چین، مردم اقلیت های مختلف ساکن جی شی شان با رهبری دولت محلی، تلاش برای تغییر چهره فقیر و عقب مانده منطقه خود را آغاز کردند. تا پایان سال های 80 قرن گذشته، سطح توسعه اقتصادی این شهرستان به تدریج ارتقا و تاسیسات زیربنایی نیز بیش از پیش بهبود یافته است. به این ترتیب وسائل نقلیه ملیت بائو آن نیز متحول شده است. ما زی جن گفت که در پایان دهه 80، او توانست در سایه آموزش های پدرش، شمشیر سازی ماهر شود. به سبب اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز و حمایت دولت محلی از صنعت شمشیر سازی، خرید و فروش شمشیر کمری رونق فراوان یافته است. در سال 1988 وی از پول حلالی که کسب کرده بود توانست یک دوچرخه بخرد. وی می گوید: در آن زمان، داشتن یک دوچرخه کاری آسان نبود. او ادامه می دهد: « احساس غرور می کردم چون در آن زمان، دوچرخه بهترین وسیله نقلیه برای ما بحساب می آمد.»
اما به دنبال گسترش خرید و فروش شمشیر کمری آقای ما و توسعه وسایل نقلیه، دوچرخه به تدریج از صحنه حمل و نقل خارج شد. وی گفت: به سبب گسترش داد و ستد خود، سفر وی به شهر ها و استان های دیگر بیشتر شد. این در حالی بود که سرعت دوچرخه کم است و نمی توان با آن بار زیادی حمل نمود. دوچرخه نمی توانست نیاز وی را بر آورده سازد. بدین سبب، ما زی جن در سال 1994 یک موتورسیکلت خرید.
به سبب تاثیر راهبرد توسعه بخش غربی چین، توسعه اقتصادی و اجتماعی جی شی شان بسیار سریع تر انجام می شود. به دنبال بهره برداری از جاده محلی، زندگی مسلمانان جی شی شان بهبود یافته است. در حال حاضر، ما زی جن موتورسیکلت خود را با یک خودرو عوض کرده است. هم اکنون میزان فروش سالانه شمشیر کمری وی به بیش از 200 هزار یوان رسیده است.
زندگی مسلمانان جی شی شان روز به روز بهتر می شود و مسلمانان بیشتری به کمک وسائل نقلیه، از روستاهایی که نسل ها در آن زندگی کرده اند، خارج شده و به بخش ها و شهرستان های دیگر رفته اند. ما زی جن گفت: نقش وسائل نقلیه، دیگر صرفاً حمل و نقل کالا نیست. خودروها ما را با خود به دنیای خارج برده است. وی می افزاید: در سال گذشته بنا به دعوت یک نمایشگاه شمشیر و چاقو، در آن نمایشگاه شرکت کردیم. از شهرستان جی شی شان تا شهر هان جو که این نمایشگاه برگزار می شد، 5600 کیلومتر فاصله است و من با خودروی خود به آنجا رفتم. من همچنین با خودروی شخصی خود به مکان های بسیاری از جمله شهرهای شی آن، بائو جی و لان جو رفته ام.
بله، به دنبال توسعه اقتصادی چین، وسائل نقلیه ملیت بائو آن تغییر بسیاری کرده است و همچنین زندگی مسلمانان اینجا روز به روز بهتر شده و می شود.
© China Radio International.CRI. All Rights Reserved. 16A Shijingshan Road, Beijing, China. 100040 |