یک پیرمرد قوم دون شیان و یک شهرک در گان سو

در برنامه «مسلمانان چین» امروز، دعوت می کنم همراه با خبرنگار ما از خانواده یک شهروند عادی قوم دون شیان در استان گان سو دیدار کنید و به سخنان و خاطرات این مرد سال خورده از شهر و دیارش توجه نمایید.

قوم دون شیان یکی از ده اقلیت ملی پیرو دین اسلام در چین است. اکثریت مسلمانان قوم دون شیان در ناحیۀ خودمختار هواییِ لین شیا در استان گان سو زندگی می کنند. در برنامه این ساعت همصحبت آقای ما یو ده، شصت و هشت ساله، ساکن شهر سوا نان شهرستان دون شیان واقع در این ناحیه می شویم.

ما یو ده که چین و چروک روی صورتش همچون کتیبه های باستان، سند و یادگاری از گذشته و دشواری های آن است، عمران شهرستان دون شیان را آغاز و اهالی دهکده را به مسیر ثروتمند شدن هدایت کرد.

او دربارۀ شهرک جدید سوا نان به خبرنگار ما می گوید که شخصاً در کار ساخت 80 درصد ساختمان ها و خانه های آن مشارکت کرده است.

 شهر سوا نان قبلا فقط یک شهر کوچک خاکستری و ویران بود و هیچ ساختمان جدیدی در آن وجود نداشت. همۀ خانه ها خشتی بودند و فقط چند خانه سقف سفالی داشتند. پدر من در جوانی درگذشت و زندگی خانوادۀ من بسیار سخت طی شد. ما در آن زمان در خانۀ خشتی زندگی می کردیم. از همان جوانی فکر می کردم که در آینده حتماً خانه های بسیار زیبایی خواهم ساخت و زندگی راحت تر و خوشبخت تری برای مادرم درست خواهم کرد.

خانواده ما یو ده در شهرک سوا نان ساکن است و خانۀ آنها در سال 1986 میلادی ساخته شد. با این که کمی قدیمی تر از خانه های جدید اطراف به نظر می رسد، اما هنوز با ویژگی های خود چشمگیر است. این ساختمان به سبک «سی هه یوان» یعنی حیاطی با حجره ها در اطراف آن است. هر اتاق دو پنجره بزرگ رو به حیاط دارد.

زمانی که ما یو ده نوجوان بود، از مهارتش برای کمک به همسایه ها در تمیز کردن اجاق آشپزی و ساختن آغل گوسفندان استفاده می کرد. به تماشای ساختمان های در دست ساخت علاقه داشت. آرزو داشت که روزی خودش بتواند معماری یاد بگیرد و خانه های بزرگ بسازد.

این فرصت سرانجام به وجود آمد. در آوریل سال 1980 میلادی، شهرک سوا نان برنامۀ تاسیس گروه مهندسی تنظیم کرد. اما فقط سه نفر از جمله ما یو ده در آن ثبت نام کردند. هیچ کس فکر نمی کرد که یک گروه مهندسی فقط با سه نفر کاری را پیش ببرد.

دو ماه پس از تشکیل گروه، مجلس نمایندگی خلق شهرستان برنامه ای برای ساخت یک واحد ساختمان را اعلام کرد. ما یو ده پس از آگاه شدن از این خبر به مسئولان ذیر ربط مراجعه کرد و خواستار تحویل گرفتن و اجرای پروژه شد. او می گوید:

 من با مسئولان ارشد صحبت کردم و می خواستم این پروژه را اجرا کنم. اما از آنجا که گروه ما تازه تشکیل شده بود و هیچ تجربه ای نداشتیم و مهارتمان کافی نبود، آنها موافق نبودند که پروژه را به ما بدهند. اما من مکرّر به آنها مراجعه کردم و بر اراده و خواست خودم پافشاری کردم. سرانجام مسئولان پس از دیدن عزم و ارادۀ من تصمیم گرفتند پروژه را به ما واگذار کنند؛ به این شرط که اگر پروژه را خوب اجرا نکنیم، پولی در کار نخواهد بود. ما پس از پیدا کردن کارگران، در یک ماه ساختمان را ساختیم و تحویل دادیم. مسئولان مجلس شهرستان از آن بازدید کردند و مورد پسندشان واقع شد. از آن پس گروه ما معروف شد.

مدارس سوا نان، ساختمان سه طبقه کنفرانس مشورت سیاسی خلق منطقه، دبیرستان ها، فرصت های بیشتری را برای ما یو ده به وجود آوردند. پس از اجرای موفق پروژه ها، او از شهرت خوبی در شهر خود برخوردار شد و دیگر یک فرد عادی نبود. ما یو ده چندین بار به مناطقی از جمله پکن، شی آن و تیان جین رفت و ساختمان های مختلف را دید و از سر حسرت آه کشید. او پیش خود فکر می کرد که با این که در زندگی خودم ساختمان های به این بزرگی نتوانسته ام بسازم، اما کافی است، فقط چند ساختمان ملی در شهرستان دون شیان احداث کنم.

پس از ارجاع شدن پروژه های بیشتر به او، تصمیم به تشکیل گروه خود گرفت. در سال 1982 میلادی، او مهندسی را از شهر شی ان استخدام کرد. می گوید:

 من روزانه 25 یوان به این مهندس حقوق می دادم. این درآمد در آن زمان خیلی زیاد بود. همچنین بیست پسر باهوش انتخاب کردم و از آنها خواستم از این مهندس دانش و مهارت های لازم را یاد بگیرند.

به این ترتیب گروه ما یو ده تشکیل و شرکتش تاسیس شد. لایی جین لیان یکی از شاگردان ما یو ده که الان مسئول یک گروه مهندسی است، دربارۀ او می گوید:

 ما ابتدا از آقای پیروی و به این ترتیب کار می کردیم. او یک مهندس استخدام کرد تا ما مهارت های لازم را از او یاد بگیریم. الان آقای «ما» با نشسته شده و هر کدام از ما شاگردان او، گروه های مهندسی خود را تشکیل داده ایم و ثروتمند شده ایم. زندگی ما هر روز بهتر می شود. ما همیشه قدر دان زحمات و آموزش های آقای «ما» هستیم.

آقای ما یو ده که برای خودش خانه ساخته، شرکت تاسیس کرده و زندگی اش مرفه شده، اما همروستایی های خود از قوم دون شیان را فراموش نکرده است و بیش از 100 هزار یوان برای حمایت از توسعۀ روستا سرمایه گذاری کرده است. او در سال 2006 میلادی، در شهرک سوا نان برای ساخت یک باب مسجد سرمایه گذاری کرد. او وقتی شهرک سوا نان را در وضعیت زیبای کنونی اش می بیند، می گوید که بدون سیاست های خوب و مناسب حزب کمونیست چین، این شهر به زیبایی امروز نمی رسید و زندگی من هم در وضعیت امروز نبود.