"یانگ رو پائو مو"، خوراک امپراتور و روزه داران

یکی از مواردی که در ررسی و بازبینی شهرهای باستانی و تاریخی جهان مد نظر قرار می گیرد، خوراک های رایج در این شهر ها و تغییر در آداب و سنت های این شهرهاست. به عنوان پایتخت سیزده سلسله در تاریخ چین، شهر شی آن دارای بیش از 3 هزار سال تاریخ و پیشینه تاسیس شهر و بیش از1100 سال تاریخ پایتختی بوده و یکی از بزرگ ترین شهرهای تاثیر گذار در تاریخ چین به حساب می آید. شهر شی آن علاوه بر شهرت تاریخی خود، به دلیل گوناگونی خوراک های محلی نیز شهرت فراوانی دارد. خوراک های ویژه ای مانند" یانگ رو پائو مو"، "لیانگ پی"، "رو جیا مو"، "سو زی میان"، "شوی جین بین"، "هوانگ فوی شی زی بین" و "رو وان هو لا تان"، توجه گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است. داستان خوراک "یانگ رو پائو مو" از داستان های بسیار شنیدنی است. این خوراک بسیار معروف است، دارای ویژگی چند ملیتی و چند قومی است و نیز خوراک معروف محلی شهر شی آن بحساب می آید. به باور مردم چین، قدمت و تغییرات شهر شی آن در طول تاریخ و حضور این شهر به عنوان سر آغاز جاده ابریشم، دلایلی هستند که می توان انواع مختلف خوراک ها با سلیقه های مختلف را دراین شهر یافت و هر گردشگری با کمی جستجو می تواند خوراک دلخواه خود را بیابد.

خوراک یانگ رو پائو مو از قدمتی طولانی برخوردار است و داستان چگونگی پخت آن نیز به این شکل در میان مردم رواج یافته است: پادشاه سلسله "سونگ" با نام "جاو کوان یین"، پیش از آن که به مقام امپراتوری دست یابد در شهر "چانگ آن" یا شهر شی آن امروزی، بی خانمان و آواره بود.در یک روز خیلی سرد زمستانی که بسیار گرسنه هم بود، فقط در سرمای زمستان تکه نانی خشک به همراه داشت که به علت سفتی نمی توانست آن را بخورد. همین طور که در خیابان ها راه می رفت از کنار یک رستوران معروف که سوپ گوسفند رد شد. صاحب رستوران از سر دلسوزی به او کمک کرد و یک کاسه سوپ گوشت گوسفند به او داد. پادشاه تکه نان خشک و سخت را در سوپ خرد کرد و خورد. پس از آن که او به قدرت رسید و می توانست خوراک های بسیاری برایش فراهم شود، اما هنوز مزه آن سوپ گوسفند و نان خشک زیر زبان امپراتور بود. او به آشپز ها دستور می داد تا این خوراک را بپزند و بیش از یکصد آشپز پس از آزمایش های زیاد در پایان توانستند نظر شاه را جلب کرده و خوراک مورد علاقه او را فراهم کنند..

یانگ رو پائو مو، امروز سمبل خوراک های شهر شی آن است و همه مسافران داخلی و خارجی، حتما از این خوراک خورده و از آن لذت برده اند. امروزه در بیشتر رستوران هایی که متعلق به مسلمانان است این خوراک با گوشت حلال پخته شده و در ماه رمضان و هنگام افطار یکی از گزینه های مورد نظر روزه داران شهر شی آن است.

اما از سوی دیگر در شهر اصفهان نیز خوراک بریانی بسیار معروف است و بیشتر گردشگران اروپایی بع آن علاقه خاصی دارند. بریانی اصفهان یکی از غذاهای معروف ایرانی است که آوازه‌اش در بسیاری از کشورهای جهان نیز پیچیده و در میان ایرانیان نیز کمابیش پر طرفدار است. این غذا متعلق به شهر اصفهان است و مشهورترین غذای سنتی اصفهان به شمار می‌آید و پخت آن نیز نیلزمند مهارت و تجربه ای فراوان است. روش پخت این خوراک به این شرح است.

ابتدا گوشت سردست را با جگر سفید، زردچوبه، نمک، پیاز و نصف پیمانه آب 30 دقیقه روی حرارت قرار دهید تا نیم پز شود. سپس مواد نیم پز شده را از آب گوشت جدا کنید و همراه با نعنای خشک، دو بار چرخ کنید تا مواد کاملاً با هم مخلوط شوند.

سپس دریک تابه کوچک و با کفگیر مخصوص بریانی اصفهان کمی روغن ریخته بطوریکه کف آن چرب و داغ شود. توصیه می شود که ظرف یا قالب بریانی از جنس مس باشد. هر بریانی رابه اندازه قالب به شکل بیضی کف ظرف پهن کنید و روی حرارت بگذارید و پس از آن بریانی را روی نان گذاشته و با پودر دارچین و مقداری سبزی معطر مانند ریحان، نعناع و ترخان خشک و خلال بادام آغشته به زعفران تزیین کنید. این غذا را با سبزی تازه و دوغ میل کنید.

این خوراک به قدری معروف است که هر وقت اسم اصفهان که می‌آید ناخودآگاه صدای سرخ شدن بریانی در ذهن تداعی می‌شود.

دو شهر تاریخی و باستانی که خواهر خوانده یکدیگر هم هستند، از نظر انواع خوراکی و شیرینی هم پیشینه ای بسیار طولانی و قابل توجه دارند.