آسیبی که تلویزیون به کودکان وارد می کند

تلویزیون، امروزه، فراگیرترین رسانه در جامعه بشری است و از نظر نقش و جایگاهی که در خانواده ها دارد، آن را به مثابه عضوی از خانواده می پندارند اما این جعبه جادویی در عین پخش برنامه های آموزنده می تواند آسیب هایی نیز به کودکان وارد کند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی ایرنا پژوهش ها نشان می دهد که تلویزیون بر روی افراد، خواه ناخواه تاثیر گذار است به عنوان مثال کودکانی که شاهد ارتباط خشن یا بر عکس محترمانه افراد، در تلویزیون هستند دقیقا همان را خواهند آموخت.

آمارهای رسمی نشان می دهند که میزان مشاهده تلویزیون در خانواده های ایرانی، چشم گیر و قابل ملاحظه است، تلویزیون با توجه به زمینه و فراوانی مخاطبانش، یکی از موثرترین رسانه هاست، اما آنچه در این زمینه، مهم تلقی می شود، توجه کافی به عوامل موثر در پذیرش پیام است.

طبق ماده 19 پیمان نامه حقوق کودک ، کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات قانونی ، اجرایی ، اجتماعی و آموزشی را در جهت حمایت از کودک در برابر تمام اشکال خشونت های جسمی و روحی ، آسیب رسانی یا سوء استفاده ، بی توجهی یا سهل انگاری ، بدرفتاری یا استثمار ازجمله سوء استفاده جنسی هنگامی که کودک تحت مراقبت والدین یا قیم قانونی یا هر شخص دیگری قرار دارد، به عمل خواهند آورد.

با توجه به تعریف خشونت و کودک آزاری این سوال پیش می آید که رسانه ها به ویژه تلویزیون این موارد را رعایت می کنند تا خود باعث کودک آزاری و یا ترویج کودک آزاری نشوند.

مددکاراجتماعی و مسئول کمیته آموزش انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران گفت:با توجه به نقش پررنگ تلویزیون در زندگی مردم به نظر می رسد که باید کنترل دقیق تری بر روی برنامه های تلویزیونی وجود داشته باشد، برنامه های تلویزیونی فقط نباید سرگرم کننده باشد.

ˈنازنین عین الیقینˈ در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: این سوال همیشه مطرح است که آیا رسانه ما خشونت را ترویج نمی دهد؟ ما باید برای رساندن منظور خود به بیننده از کودکان سوء استفاده ابزاری و حقوق کودکان را نقض کنیم فقط به این دلیل که بیننده بیشتری داشته باشیم و یا برای تامین هزینه برنامه هایمان محصولاتی را معرفی کنیم که برای کودکان مناسب نیست.

وی اظهار داشت: متاسفانه ما روزانه شاهد نقض حقوق کودکان، توهین به کرامت انسانی و استفاده های ابزاری از کودکان در رسانه های رسمی هستیم.

عین الیقین تصریح کرد: به طور مثال در برنامه ماه عسل رمضان امسال، شاهد برخورد زننده و رفتار ضد انسانی با کودکی بودیم که به دلایلی از داشتن سرپرست محروم بوده است، رفتاری که با این کودک شد، از نظر فعالان حقوق کودک نه تنها نقض کرامت انسانی یک کودک بود، بلکه از احساسات مردم نیز سوء استفاده شد.

این مددکار اجتماعی افزود: چرا ما باید با دید ترحم به کودکانی که در مراکز شبانه روزی زندگی می کنند نگاه کنیم و درباره آنها صحبت کنیم مگر آنها خود مقصر این بودند که از داشتن خانواده محروم باشند.

وی ادامه داد: باید برای کودک به عنوان یک انسان شخصیت قایل باشیم و این در حالی است که خداوند 27 بار با احترام از یتیم در قرآن کریم نام می برد و حقوق او را محفوظ می دارد، چنین نحوه برخوردی نمی تواند الگو و سرمشقی مناسب برای مردم در حمایت از ایتام و کودکان بی سرپرست باشد.

مددکاراجتماعی و مسئول کمیته آموزش انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران اظهار داشت: برخی از مخاطبان برنامه های تلویزیونی ما کودکانی هستند که از داشتن پدر و مادر محروم هستند و از مراکز نگهداری و شبانه روزی ها برنامه ها را نگاه می کنند که ممکن است این سوال برای آنها پیش آید که چه فرقی بین من و این کودک وجود دارد.

عین الیقین گفت: تلویزیون به دلیل رسالتی که دارد باید به کودکانی که علیرغم میل باطنی خود مجبور به کار هستند را هم به رسمیت بشناسد و به آنان احترام بگذارد.

وی افزود: باید در برنامه های تلویزیونی از کارشناسانی خبره در حوزه اجتماعی مشاوره بخواهیم و قبل از ساخت برنامه باید در خصوص آسیب ها و مشکلاتی که پیش خواهد آمد اندکی اندیشه کنیم.